باری عبداللطیف, فعال حقوق بشر اهل سوریه که در چندین شهر تحت محاصره رژیم سابق سوریه از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ فعالیت داشت، پس از اشغال شهر زادگاهش، الباب، توسط گروه تروریستی داعش، به ترکیه گریخت.

عبداللطیف در سال ۲۰۱۷ به سوریه بازگشت تا با فعالانی که با رژیم اسد و گروه تروریستی پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ مخالف بودند، دیدار کند.

با این حال، او در ورودی منطقه قامیشلی توسط اعضای پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ متوقف شد، در یک خانه مورد بازجویی قرار گرفت و به مدت یک ماه توسط این گروه تروریستی اسیر بود.

عبداللطیف گفت: پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ من را متهم به عضویت در داعش و جاسوسی کردند؛ پس از بازجویی، چشمانم را بستند و به یک خودرو منتقل کردند.

روش‌هایی برای جلوگیری از اتهامات

این فعال حقوق بشر در ادامه افزود: آن‌ها مرا به مدت دو ساعت بی‌هدف در اطراف شهر گرداندند و سپس به یک خانه در باغات انگور نزدیک آنچه فکر می‌کنم مرز ترکیه بود، بردند. درست زمانی که قصد داشتند مرا شکنجه کنند، برخی دوستانم که قبلاً مرا به این شهر دعوت کرده بودند، مداخله و من را از شکنجه در آن محل خلاص کردند.

وی ادامه داد: آن‌ها روش خاصی برای فرار از اتهامات شکنجه زندانیان دارند؛ ابتدا بازجویی‌ها را انجام می‌دهند و سپس شکنجه را در خانه‌هایی در اطراف شهر اجرا می‌کنند. این کار برای حفظ شهرت آن‌ها در خارج از کشور و ادعای اینکه در زندان‌ها شکنجه انجام نمی‌دهند، صورت می‌گیرد.

او افزود: در مدتی که آنجا بودم، سایر زندانیان هم همین موضوع را به من گفتند. اکثر آن‌ها اظهار داشتند که شکنجه‌های شدیدی در خارج از زندان متحمل شده‌اند. آن‌ها از جلسات وحشتناکی صحبت می‌کردند که یک هفته، ۱۵ تا ۲۰ روز طول می‌کشید و گاهی به مرگ منجر می‌شد.

آن‌ها کردها را هم شکنجه می‌کنند

باری عبداللطیف گفت که تروریست‌های پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ هنگام شکنجه قربانیان، به جای استفاده از هویت واقعی، از اسامی مستعار استفاده می‌کردند. آن‌ها فقط عرب‌ها را شکنجه نمی‌کنند، کردهایی که با آن‌ها مخالفت می‌کنند نیز شکنجه می‌شوند.

به گفته یکی از زندانیان سابق سوری، پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ هر کسی که با این گروه تروریستی مخالفت کند، را شکنجه می‌کند.

این فعال حقوق بشر سوری افزود: پس از آزادی، دوستان کرد که در آن مناطق آشنا شده بودم به من گفتند که به دلیل ترس از پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ به ترکیه، اروپا و اربیل فرار کرده‌اند.

عبداللطیف تأکید کرد: در جریان بازجویی، آن‌ها دائماً از من می‌پرسیدند که آیا فعالان کردی را که با پ.‌ک‌.ک/ی.‌پ.‌گ مخالف هستند، می‌شناسم یا نه.

عبداللطیف ادامه داد: پس از انتقال از خانه‌باغ، دوباره چشمانم را بستند و به مدت ۱۵روز در زندانی در قامیشلی نگهداری شدم.