برند تپرویر که نام خود را از ارل تپرو شیمیدانی که نخستین ظروف پلاستیکی برای نگهداری غذاهای مانده را با استفاده از مواد شیمیایی باقیمانده در یک کارخانه تصفیه نفت خلق کرد وام گرفته است به دلیل کاهش تقاضا و افزایش زیان‌های مالی درخواست ورشکستگی کرد.

تپرویر در ایالات متحده در دهه ۱۹۴۰ به شهرت رسید، زمانی که خانواده‌های خسته از جنگ به صرفه‌جویی در مواد غذایی روی آوردند.

این شرکت برای دهه‌ها در طول فعالیت خود به رشد خود ادامه داد و از ایالات متحده فراتر رفت و به یک برند خانگی در سطح جهانی تبدیل شد. بخشی از محبوبیت این شرکت به دلیل استراتژی خاص بازاریابی آن بود که زنان را به عنوان نمایندگان فروش مستقل به کار می‌گرفتند و در خانه‌هایشان «مهمانی‌های تپرویر» برگزار می‌کردند تا ظروف ذخیره‌سازی غذا را بفروشند.

خبرگزاری رویترز گزارش داد که تپرویر سال‌هاست که پس از کاهش فروش نتوانسته است موفقیت چشمگیری کسب کند و افزایش هزینه‌های کارگری، حمل و نقل و مواد اولیه فشار زیادی بر کسب و کارش وارد کرده است. به همین دلیل، تخمین زده می‌شود که بدهی‌های تپرویر به ۱۰ میلیارد دلار در مقایسه با دارایی‌های تنها ۱ میلیارد دلاری‌اش افزایش یافته است.