Իսրայելցի զինվորի մայրը, ով գերի է պահվում Գազայում, տենչում է իր որդու վերադարձը՝ վախենալով, որ Իսրայելի նորացված ռմբակոծությունները տարածքում ավելի են վտանգում նրա կյանքը։
«Մեր երեխաները վտանգի մեջ են», - ասել է Հերութ Նիմրոդին AFP-ին տված հարցազրույցում։ Նրա որդին՝ Թամիրը, ընդամենը 18 տարեկան էր, երբ 2023 թվականի հոկտեմբերի 7-ին նրան տարան Գազա։
«Մենք շատ բան չգիտենք, բայց մի բան հաստատ է՝ Գազայի վրա ռազմական ճնշումը վտանգում է պատանդներին», - նշել է նա։
Համասի աննախադեպ հարձակման ընթացքում առևանգված 251 պատանդներից 58-ը դեռ պահվում են Գազայում։
Հունվարի 19-ից մարտի 17-ը տևած հրադադարը հնարավորություն տվեց վերադարձնել 33 իսրայելցի պատանդների՝ որոնցից ութը՝ դագաղներում, փոխանակելով մոտ 1,800 պաղեստինցի բանտարկյալների, որոնք պահվում էին Իսրայելում։
Սակայն մարտի 18-ին, Համասի հետ հրադադարի երկարաձգման շուրջ տարաձայնություններից հետո, Իսրայելը վերսկսեց իր պատերազմը Գազայի վրա՝ սկսելով անխտրական ռմբակոծություններով։
Հոկտեմբերի 7-ի իրադարձություններից հետո Իսրայելը ռազմական ներխուժում սկսեց Գազայում, որի հետևանքով զոհվեց ավելի քան 50,000 պաղեստինցի, հիմնականում կանայք և երեխաներ։ Զեկույցները ցույց են տալիս, որ շատերը դեռ մնացել են փլատակների տակ։
Իսրայելը նաև կանգնած է ցեղասպանության գործով Միջազգային արդարադատության դատարանում, մինչդեռ Միջազգային քրեական դատարանը ձերբակալման հրամաններ է տվել վարչապետ Բենիամին Նեթանյահուի և պաշտպանության նախկին նախարար Յոավ Գալանտի դեմ՝ պատերազմական հանցագործությունների և մարդկության դեմ հանցագործությունների մեղադրանքներով։
«Բանակցություններ և ճնշում»
Հոկտեմբերի 7-ին Թամիրը կարողացավ հաղորդագրություն ուղարկել մորը՝ Համասի նախալուսաբաց հարձակման մասին։
20 րոպե անց նրան գերեվարեցին՝ երկու այլ զինվորների հետ միասին, ովքեր երկու ամիս անց սպանվեցին Գազայում՝ անհայտ հանգամանքներում։
Իսրայելի վարչապետ Բենիամին Նեթանյահուն և նրա կառավարությունը պնդում են, որ հարձակումների ավելացումը միակ միջոցն է, որը կարող է ստիպել Համասին ազատել պատանդներին՝ կենդանի կամ մահացած։
«Մեկուկես տարի դա չի աշխատել։ Աշխատել են բանակցություններն ու ճնշումը (ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի կողմից)», - ասել է Նիմրոդին՝ մեղադրելով Իսրայելին, որ պատանդների վերադարձը առաջնահերթություն չի դարձնում։
Թամիրը, ով գերության մեջ դարձավ 20 տարեկան, 24 պատանդներից մեկն է, ում հավատում են, որ կենդանի է։
Նրա մայրը պարբերաբար միանում է այլ պատանդների ընտանիքներին Թել Ավիվում անցկացվող հանրահավաքներին, թեև նրանք բոլորը չեն համաձայնվում, թե որն է լավագույն ռազմավարությունը նրանց վերադարձն ապահովելու համար։
«Հաստատ վախ»
Այլոք, ինչպես Դանի Միրանը, որի 48-ամյա որդին՝ Օմրին, գերեվարվել է Նահալ Օզ կիբուցում, համաձայն են։
«Վախը, որ մեր պատանդները կարող են տուժել իսրայելական հարվածներից, մշտական է», - ասել է Միրանը, ով պատանդների հանրահավաքների մշտական մասնակից է։
Հայրն, ով շուտով կդառնա 80 տարեկան, նշել է, որ «պատանդները, ովքեր դուրս են եկել, ասել են, որ երբ իսրայելական բանակը հարվածում է Գազային, պատանդները տուժում են»։
Նա նշել է, որ իր համայնքի աջակցությունը նրան ուժ է տվել՝ ուժեղ մնալու իր որդու համար, ով ունի երկու դուստր։
«Մենք հենց նոր նշեցինք Ալմայի՝ նրա կրտսեր դստեր երկրորդ տարեդարձը։ Նրա երկրորդ տարեդարձն առանց հոր՝ դա շատ դժվար է», - ասել է նա։
«Ես ուզում եմ գրկել Օմրիին և ասել նրան, թե ինչպես ամբողջ երկիրը պայքարում է, որպեսզի բոլոր պատանդները միասին տուն վերադառնան», - ասել է նա շաբաթ երեկոյան Թել Ավիվում անցկացվող շաբաթական հանրահավաքի ժամանակ։
Մի քանի օր առաջ՝ Պասեքից առաջ, Հերութ Նիմրոդին նշել է, որ դեռ սպասում է իր որդուն։
