Սինջիլ քաղաքի արևելյան եզրին՝ Իսրայելի կողմից օկուպացված Արևմտյան ափում, հինգ մետր բարձրությամբ մետաղական ցանկապատ է կանգնեցված։ Ծանր պողպատե դարպասներն ու ճանապարհային արգելափակումները փակել են քաղաքի բոլոր ելքերն ու մուտքերը՝ բացառությամբ մեկ ճանապարհի, որը հսկվում է իսրայելական զինվորների կողմից։
«Սինջիլը հիմա մեծ բանտ է դարձել»,- ասում է 52-ամյա Մուսա Շաբանեն՝ յոթ երեխաների հայր, ով հուսահատությամբ հետևում էր, թե ինչպես են աշխատողները ցանկապատ կառուցում քաղաքի եզրին գտնվող տնկարանի միջով։ Այդ տնկարանում նա ծառեր էր աճեցնում վաճառքի համար, ինչը նրա միակ եկամտի աղբյուրն էր։
«Իհարկե, հիմա մեզ արգելված է գնալ տնկարան։ Բոլոր ծառերս այրվել են ու կորցրել եմ»,- ասում է նա։ «Վերջում նրանք կտրեցին մեր ապրուստի միջոցները»։
Իսրայելական ուժերի կողմից կառուցված պատերն ու անցակետերը վաղուց դարձել են օկուպացված Արևմտյան ափում ապրող մոտ երեք միլիոն պաղեստինցիների առօրյայի անբաժան մասը։
Սակայն շատերը նշում են, որ Գազայի պատերազմի մեկնարկից ի վեր նման խոչընդոտների կտրուկ ավելացումը քաղաքներն ու գյուղերը դրել է մշտական պաշարման վիճակում։
Սինջիլը շրջապատող ցանկապատը հատկապես վառ օրինակ է այն խոչընդոտների, որոնք տարածվել են ամբողջ տարածքով՝ դառնալով առօրյա կյանքի ճնշող մասը։ Իսրայելական ուժերը հայտարարում են, որ այն կառուցվել է Ռամալլա-Նաբլուս մայրուղին պաշտպանելու նպատակով։
Ճանապարհների փակումը ստիպում է բնակիչներին քայլել կամ վարել նեղ, ոլորուն փողոցներով՝ հասնելու համար միակ թույլատրված մուտքին։ Ոմանք ոտքով անցնում են փակ ճանապարհները՝ մյուս կողմում գտնվող մեքենաներին հասնելու համար։
Նրանք, ովքեր նախկինում իրենց ապրուստը վաստակում էին շրջակա հողերում, այժմ փաստացի կտրված են դրանցից, ասում է քաղաքապետի տեղակալ Բահա Ֆոքան։ Նա նշում է, որ ցանկապատը 8,000 բնակիչներին փակել է ընդամենը 10 ակր տարածքում՝ կտրելով նրանց 2,000 ակր սեփական հողերից։
«Սա այն քաղաքականությունն է, որ օկուպացիոն բանակը կիրառում է՝ մարդկանց վախեցնելու և պաղեստինցիների կամքը կոտրելու համար»։
Այսօր մոտ 700,000 իսրայելցիներ բնակվում են 1967 թվականին Իսրայելի կողմից օկուպացված տարածքներում։
Շատ երկրներ նման բնակավայրերը համարում են Ժնևի կոնվենցիաների խախտում, որոնք արգելում են քաղաքացիական բնակչության վերաբնակեցումը օկուպացված հողերում։
Տասնամյակներ շարունակ Իսրայելը խոսում էր անկախ պաղեստինյան պետության հեռանկարի մասին, սակայն այժմ ծայրահեղ աջակողմյան կառավարությունը ներառում է հայտնի վերաբնակիչ գաղութարարներ, որոնք բացահայտ հայտարարում են իրենց նպատակն ամբողջ Արևմտյան ափի անեքսիան։
Ճանապարհների վրա կյանքը
Իսրայելը մեծացրեց իր ռազմական ներկայությունը Արևմտյան ափում 2023 թվականի հոկտեմբերից հետո։
Գիշերում հողակույտեր և ծանր քարեր տեղադրվեցին ճանապարհներին։
Այնուհետև ծանր մետաղական դարպասներ, սովորաբար դեղին կամ նարնջագույն գույնի, տեղադրվեցին և փակվեցին զինվորականների կողմից պաղեստինյան համայնքների մուտքերի մոտ, հաճախ այնպիսի ճանապարհների վրա, որոնք օգտագործվում են նաև վերաբնակիչների կողմից։
Զինվորականները ստեղծեցին նոր մշտական անցակետեր։
Այնպես կոչված «թռչող անցակետերը», որոնք հանկարծակի և առանց նախազգուշացման են տեղադրվում, դարձան ավելի հաճախակի։
Սինջիլում բնակվող և անձնական մարզիչ աշխատող 52-ամյա Սանա Ալվանը նշում է, որ Ռամալլա հասնելու համար նախկինում կարճ ճանապարհը այժմ կարող է տևել մինչև երեք ժամ՝ առանց իմանալու օրվա սկզբում, թե որքան ժամանակ կանցկացնի անցակետերում։
«Մեր կյանքի կեսը ճանապարհներին է անցնում»,- ասում է նա։
Տնտեսության խեղդումը
Այս տարվա սկզբին տասնյակ հազարավոր Արևմտյան ափի բնակիչներ տեղահանվեցին Ջենինում Իսրայելի ճնշումների հետևանքով։
34-ամյա Մոհամմադ Ջամմուսը, ով մեծացել է Երիքոնում և ապրում է Ռամալլայում, նախկինում իր ընտանիքին գրեթե ամեն շաբաթ էր տեսնում։ Հիմա, երբ մեկ ժամ տևողությամբ ճանապարհը սովորաբար ձգվում է մի քանի ժամ, նա ասում է, որ սովորաբար կարողանում է այցելել միայն ամիսը մեկ անգամ։
Պաղեստինյան իշխանության պաշտոնյաները, որոնք Իսրայելի օկուպացիայի ներքո սահմանափակ ինքնակառավարում են իրականացնում Արևմտյան ափում, կասկածում են, որ տնտեսության և առօրյա կյանքի վրա ճնշող ազդեցությունը դիտավորյալ է։
«Նրանք անում են ամեն ինչ, որպեսզի մեր ժողովրդի կյանքը չափազանց դժվար դարձնեն»,- անցյալ ամիս լրագրողներին ասաց Պաղեստինի վարչապետ Մոհամմադ Մուստաֆան։
