یک حصار فلزی دارای پنج متر ارتفاع لبه شرقی شهر سینجیل فلسطین را از کرانه باختری تحت اشغال قطع میکند. دروازه های سنگین فولادی و موانع جاده ها رراه های ورودی وخروجی شهر را به استثنای یک مسیر کاملاً مسدود میکنند. این جاده واحد همچنان توسط پوسته های تلاشی که توسط سربازان اسرائیلی اداره میشوند نظارت میشود.

پدر هفت فرزند موسی شبانه 52 ساله، در حالیکه با سکوت اضطراب آمیزحصاری را دروسط یک مزرعه در حاشیه شهر تماشا میکند، می گوید: «سنجیل اکنون یک زندان عظیم است. او در اینجا پرورشگاه نهال برای فروش نهال شانی داشت و این یگانه منبع درآمد او بود.

موسی با بیان اینکه: "البته، ما دیگر اجازه رفتن به این مزرعه را نداریمِ، گفت: «تمام درختانم سوختند و از بین رفتند، بالاخره راه معیشت ما را کاملاً قطع کردند.»

این دیوارها و پوسته های نظامی که توسط نیروهای اسرائیلی ساخته شده اند، مدت هاست که بخشی از زندگی روزمره نزدیک به سه میلیون فلسطینی ساکن در کرانه باختری اشغالی بوده است.

واما اکثر مردم میگویند که افزایش چنین همچوموانع بزرگ از زمان آغاز جنگ در غزه شهر ها و قریه جات را در یک حالت دایمی محاصره قرار داده است.

حصار سیمی اطراف سنجیل یکی از بارزترین نمونه های این موانع است که در سرتاسر منطقه به وجود آمده و به یک واقعیت مسلط زندگی روزمره تبدیل شده است. نیروهای اسرائیلی می گویند که این حصار شبکه فلزی برای محافظت از شاهراه نزدیک رام الله-نابلس برپا شده است.

بسته کردن راه ها و جاده ها

مردم که در این ساحه زندگی میکنند حالا باید از طریق کوچه های باریک و پیچ خورده پیاده روی کنند یا رانندگی کنند تا به یگانه نقطه ورودی مجاز برسند.

بعضی ها برای رسیدن به موترهای شان از چهارراهی ها پیاده عبور میکنند.

معاون شاروال بهاء فوقا میگوید، مردم که قبلاً از زمین های اطراف امرار معاش میکردند برای فعلا بطور کامل از آن محروم ساخته شده اند. اومیگویدکه: « نرده های بزرگ شبکه فلزی حدود 8,000 نفر را در یک ساحه صرفا 10 ایکر محدود کرده و آنها را از 2,000 ایکر زمین چهارطراف ملکیت های شخصی شان محروم کرده است.

این یک پالیسی است که اردوی اشغالگر برای ارعاب مردم و شکستن اراده مردم فلسطین از آن استفاده میکند.

در حال حاضر، تقریباً 700,000 اسرائیلی در سرزمین های که اسرائیل در 1967 اشغال کرده بود زندگی میکنند.

اکثر کشورها تشخیص میدهند که چنین اسکان ها نقض کنوانسیون های ژنو است که اسکان غیرنظامیان را در سرزمین های تحت اشغال ممنوع میسازد.

درحالیکه اسرائیل برای دهه ها صرفا احتمال یک دولت مستقل فلسطین را در سخن قبول داشت، حالا استعمارگران- دولت راست افراطی اسرائیل را به صفت ساکنین برجسته این سرزمینهاقلمدادکرده، بشکل آشکار در جستجوی الحاق تمام کرانه باختری تحت اشغال هستند.

امرار حیات در جاده ها و کوچه ها

اسرائیل بلافاصله پس از اکتوبر ۲۰۲۳ حضور نظامی خود را در کرانه باختری اشغال شده افزایش داد.

آنهادریک شب، باریختن تپه های خاک وانتقال بلاکهای بزرگ سنگ بالای جاده ها آغاز به اشغال کردند.

بعد، دروازه های فلزی سنگین که معمولاً به رنگ زرد یا نارنجی رنگ آمیزی شده بودند، درنقاط  ورودی شهرک های فلسطینی نصب و توسط اردوقفل کردند؛ این دروازه ها معمولاً به جاده های که توسط ساکنین استفاده میشد باز میشدند.

اردو پوسته های جدید و دایمی ایجاد کرده است.

ایستگاه های تلاشی موقتی که بنام "پوسته های بازرسی پرواز" یاد میشوند، بطور ناگهانی و بدون هیچ هشدار ایجاد میشوند، اینکاربسیارمعمول شده است.

ثنا الوان 52 ساله، یک مربی شخصی که در سنجیل زندگی میکند، میگویدکه اوقبلاً قادربه رانندگی کوتاه به رام الله بود، مگرحالا سفررفت وبرگشت درهرطرف تا سه ساعت طول بکشد. او اضافه کرد که این ناممکن است که درشروع روزبدانیم که یک شخص بایدچه مدت درنقاط پوسته های نظامی منتظر بماند.

جریان تجارت بسیارآهسته پیش میرود به همین دلیل او دیگر نمیتواند تضمین کند که او میتواند به مشتریان خود به موقع خدمت رسانی کند.

او گفت، "نصف زندگی ما درراه ها و جاده سپری میشود."

خفه کردن اقتصاد

در آغاز سال، ده ها هزار باشنده کرانه باختری در نتیجه عملیات اسرائیل در ولایت شمالی جنین آواره شدند.

محمد جمموس 34 ساله که در جریکومتولد ودررام الله زندگی میکند، تقریباً هرهفته قادر به دیدن خانواده اش بود. حالارفت وآمد یک ساعته معمولاً ساعت ها طول میکشد، واو میگوید که اوصرفا درماه  یک بار میتواند با خانواده خود دیدار کند.

مقامات اداره فلسطین – که حکومت خودی محدود را در کرانه باختری تحت اشغال اسرائیل اعمال میکند – این را یک ضربه عمدی به اقتصاد و زندگی روزمره ای آنجا میدانند.

محمد مصطفی نخست وزیر فلسطین ماه گذشته به خبرنگاران گفت، «آنهاهرکاری که باعث فوق العاده دشوارتر کردن شراط زنده گی برای مردم مان شود را انجام میدهند.»