خان یونس، غزه – در یک خیمه موقتی که در داخل یک مکتب مزدحم UNRWA نزدیک خان یونس ایجاد شده است، مادر 26 ساله فلسطینی، ورود عصفور تلاش میکند تا حس خانه را دوباره ایجاد کند. این مکتب که در جریان محاصره وحشیانه 15 ماهه اسرائیل به یک پناهگاه تبدیل شده بود، در جریان آتش بس 42 روزه بین اسرائیل و حماس نسبتاً خالی بود. اما حالا، بعد از اینکه ارتش اسرائیل دستور تخلیه فلسطینی ها را داد، دوباره با خانواده های ترسیده از شرق خان یونس و شمال بیت هانون پر میشود.

شوهرش احمد به سرعت خیمه های پاره شده را که آنها توانستند از تخلیه اخیر خود از اباسان نجات دهند، نصب می کند. خانه های آنها در حملات اسرائیل ویران شد. بعد از آن او بزودی میرود و با جمعیت های ناامید که در جستجوی غذا و آب بودند یکجا میشود. ورود سعی می کند با جارو کردن کف خاکی خیمه چند وسایل باقی مانده خود را مرتب کند.

تحت فشار بیجا شدن برای هشتمین بار از دسمبر 2023 گریه های بش از حد بینایی او را تاریک میکند. آتش بس در جنوری خانواده او را برای یک لحظه کوتاه امید بخشیده بود. اما از سرگیری بمباران اسرائیل این امید را کاملاً از بین برد.

او در حالیکه دختران سه ساله اش ثنا و دو ساله اش امیره را در آغوش گرفته، می گوید: می خواستم با فرزندانم شادی عید را جشن بگیرم، شاید برای شان لباس جدید یا شیرینی می‌خریدم. اما اسرائیل آنرا نیز همراه با خانه و حس امنیت از ما گرفت.

سه پسر او—آدم، 8 ساله، عبدالله، 7 ساله، و حسن، 6 ساله—با پدر شان در صف های طولانی در ایستگاه های نانوایی و آب منتظر هستند. او با تلخی می‌گوید: بجای بازی کردن و جشن گرفتن عید مانند کودکان دیگر، فرزندانم در صف‌ها منتظر غذا و آب خواهند ماند. ما از هر عیدی، حتی رمضان محروم شده ایم. فکر میکردیم که جنگ رو به خاتمه است. اما حالا تمام چیزی که میتوانیم انجام دهیم این است که تلاش کنیم اطفال خود را زنده نگه داریم.

مذاکرات بین حماس و اسرائیل برای انتقال به مرحله دوم آتش بس در اوایل ماه جاری متوقف شد. اسرائیل از اکتوبر 2023 خواستار تحویل بدون قید و شرط زندانیان گروگان گرفته شده است. اما، با تشدید مجدد بمباران، یک بار دیگر این مردم غزه هستند که سنگین ترین هزینه را می پردازند.

جنگ ادامه دارد، مردم عادی رنج می‌برند

طیاره های جنگی و توپخانه اسرائیلی از زمان شکستن آتش بس در صبح روز سه شنبه به طور بی وقفه غزه را بمباران می کنند. به گفته مقامات صحی محلی، بیش از 450 فلسطینی کشته شدند که حداقل 73 تن آنها اطفال و زنان بودند. صدها نفر نیز زخمی شدند.

این حملات زندگی روزمره را کاملاً فلج کرد. بازارها و مغازه هایی که در جریان آتش بس شروع به بازگشایی کردند، هنوز هم متروکه باقی مانده اند. هر امید عادی سازی در میان دود و خرابی از بین رفت.

در نزدیکی، امل احمد، 52 ساله، تلاش میکند تا نواسه اش محمد را تسلی دهد. زمانیکه او روی چند شی که آنها از خانه بمباران شده شان نجات داده اند نشسته است. هرچند خانواده‌اش در جست‌وجوی مصئونیت پراکنده شده‌اند، اما سعی می‌کنند از محله ویران شده‌شان در شرق خان یونس خیلی دور نشوند.

او میگوید: ما فکر میکردیم که میتوانیم زندگی خود را بازسازی کنیم. حتی آماده شدیم تا شیرینی های عید حاضر کرده تا احساس عادی کنیم. اما جنگ اسرائیل این امید را از بین برد.

شش طفل و هفت نواسه او در همه جا پراکنده اند. پسر او محمد هنوز هم در سوگواری مرگ پسرش است که ماه ها قبل در یک حمله هوایی اسرائیل کشته شد و حالا او از آینده خانم حامله اش میترسد. جوانترین اولاد های امل – نسمه، 22 ساله، محمود، 19 ساله، و معتز، 15 ساله – در کنار او در نامعلومی زندگی میکنند.

او می‌گوید: حتی شوهرم با وجود بیکار بودن، قرضه گرفت تا برای کودکان چیزی کوچک برای عید بخرد. اما حالا یگانه اولویت ما زنده ماندن در این نسل کشی است.

او با عصبانیت سرش را تکان میدهد. "آیا ما محکوم به زندگی در درد بی پایان هستیم؟ آیا فرزندان ما سزاوار خوشبختی مانند اطفال دیگر جهان اسلام نیستند؟ اسرائیل می خواهد یا ما را بکشد یا ما را به تبعید بفرستد.

فروپاشی اقتصادی، بحران بشری

این جنگ اقتصاد از قبل شکننده غزه را کاملاً ویران کرده است. تجاران که برای عید ذخیره کرده بودند، حالا مشاهده میکنند که دکان هایشان خالی است. قیمت مواد غذایی که در هفته های اخیر کاهش یافته، دوباره در حال افزایش است. این در حالیست که مواد ضروری به سرعت در حال تمام شدن است.

سرک پر جنب و جوش جلال در خان یونس، جاییکه خرید عیدها بسیار است، حالا نمی‌توان شناخت. دکان هایی که قبلاً با ازدحام پر میشدند متروکه شده اند. مالک فروشگاه، نثارالمصری 32 ساله، به لباس‌های جدیدی که در قفسه‌های فروشگاهش چیده شده، نگاه می‌کند که تا دو روز پیش مملو از مشتریان بود.

او میگوید: زمانیکه حملات هوایی دوباره آغاز شد، مردم خرید را متوقف کردند.آنها میدانند که اوضاع از این به بعد بدتر خواهد شد.

حتی قبل از از سرگیری حملات، اسرائیل محاصره را بیشتر تشدید کرد؛ از 2 مارچ، این کشور مرزهای غزه را کاملاً بسته و مانع ورود کالاهای ضروری شده است. نانوایی ها به علت کمبود آرد بسته شده اند، شفاخانه ها تقریباً غیرقابل فعالیت شده اند، و زندگی روزمره به یک مبارزه برای بقا تبدیل شده است.

داکتر موفق الکفرنا، یک پروفیسور علوم سیاسی در غزه، هشدار میدهد که این حمله ممکن برای هفته ها دوام بیاورد و به یک مرحله مرگبارتر تکامل یابد.

او میگوید: هدف اسرائیل این است که غزه را غیرقابل سکونت سازد. این جنگ فقط در مورد حماس نیست – در مورد شکستن انعطاف پذیری مردم فلسطین، سوق دادن غیرنظامیان به ناامیدی و مجبور کردن آنها به ترک غزه است.

احتمال مهاجرت اجباری دسته جمعی از دیرباز موجب نگرانی بوده است. او می افزاید: پاکسازی قومی بخشی از استراتژی استعماری اسرائیل بوده است. آنها این کار را یا از طریق اخراج مستقیم اجباری یا با غیرقابل تحمل ساختن زندگی انجام می دهند. هدف این است که موجودیت فلسطینی را کاملاً از بین ببرند.

اگرچه دونالد ترامپ، رییس جمهور امریکا، طرح قبلی خود را برای تخلیه اجباری کل جمعیت غزه پس گرفته است، اما افزایش خشونت‌ها از سوی مردم غزه به عنوان تلاشی غیرمستقیم برای رسیدن به این هدف تلقی می‌شود.

الکفرنا گفت: اسرائیل هیچ توافقی را که به این جنگ پایان دهد یا از غزه کاملاً خارج شود، نمی پذیرد. در عوض، از نیروی قاطع برای مجبور کردن فلسطینی ها به زانو درآمدن استفاده میکند.

برای خانواده های بیجا شده مانند عصفور و احمد، بحث های سیاسی مفاهیم انتزاعی است. برای آنها، مبارزه روزانه فقط برای زنده ماندن و دعا کردن برای پایان یافتن این درد مداوم است.

عصفور دخترانش را محکم در آغوش میگیرد و میگوید: ما نمیدانیم که این وضعیت کی به پایان خواهد رسید، اما چیزی که ما میدانیم این است که غزه خون گریه میکند و جهان خاموشانه تماشا میکند.