کانادایی ها به حزب لیبرال که در قدرت بود، چهار سال دیگر فرصت دادند و اعتماد کردند که نخست وزیر مارک کارنی می تواند با چالش های تعرفه های دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده امریکا و تمرکز او بر الحاق کانادا مقابله کند.
کارنی با استفاده از پیشینه مالی خود به عنوان رئیس بانک کانادا و سپس بانک انگلستان، به کانادایی ها اطمینان داد که ابزارهای اقتصادی لازم برای هدایت کشور در دنیای مالی غیرقابل پیش‌بینی جنگ های تعرفه‌ای و توافق تجاری جدید با ترامپ را در اختیار دارد.
پیر پولیور رهبر حزب محافظه کار با شعار تغییر پس از ده سال انتقاد از عملکرد کند لیبرال ها تحت رهبری نخست وزیری جاستین ترودو، کمپاین خود را پیش برد، اما این تلاش ها برای پیروزی کافی نبود.
کانادایی ها پیام پولیور را رد کردند، که باید برای او شکست تلخی بوده باشد، زیرا او ماه ها در نظرسنجی ها از لیبرال ها پیشی گرفته بود.
اما اوضاع تغییر کرد پس از آنکه ترودوی بسیار نامحبوب استعفا داد و مارک کارنی، که تازه‌وارد عرصه سیاست بود، پس از یک کنوانسیون رهبری لیبرال ها، زمام امور را به دست گرفت.
لیبرال‌ها در نظرسنجی های عمومی به سرعت به صدر رسیدند، از محافظه کاران پیشی گرفتند و در روز آخر نظرسنجی ها، ۲۷ اپریل، چهار درصد جلوتر بودند.
اکثریت هنوز نامشخص است
رأی دهندگان تصویر کارنی را به عنوان یک دست ثابت در زمان رویارویی با ترامپ پذیرفتند. اما او هرگز در سیاست نبوده، چه برسد به اینکه در بالاترین مقام کانادا قرار داشته باشد.
انتخابات به یک رقابت دو حزبی تبدیل شد و حزب دموکرات جدید به رهبری جگمیت سینگ هرگز به عنوان یک رقیب جدی مطرح نشد.
در سراسر کشور ۳۴۳ کرسی برای تصاحب وجود داشت و برای به دست آوردن اکثریت، ۱۷۲ کرسی لازم است.
از آنجا که کانادا از نظر جغرافیایی بسیار بزرگ است و شش منطقه زمانی دارد، هنوز شمارش آرا ادامه دارد و مشخص نیست که کارنی حکومت اکثریت یا اقلیت را رهبری خواهد کرد.
