زنگبار، که در سواحل تانزانیا در اقیانوس هند واقع شده است، در سال‌های اخیر به یکی از مقاصد محبوب توریست های جویای مکان های عجیب و غریب تبدیل شده است
در جزایر زیبای زنگبار که ماهی گیری منبع معیشت است، سازمان خیریه تورکی "Umut Sensin Derneği" با هدف احیای اقتصاد ساحلی و به ویژه بازگرداندن زنان به صنعت ماهی‌گیری، هنر جاپانی "Gyotaku" را ترویج می کند.
زنگبار ، که در سواحل تانزانیا در اقیانوس هند واقع شده است، در سال های اخیر به یکی از مقاصد محبوب توریست های جویای مکان های عجیب و غریب تبدیل شده است. جاذبه های گردشگری در دو جزیره اصلی، با ترکیب فضایی آرام که زندگی روزمره در هماهنگی با ریتم امواج دریا است، تجربه‌ای بی نظیر را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می آورد.
زنگبار تحت رهبری رئیس جمهور حسین علی موینی، که روابط عمیقی با تورکیه دارد، اداره می شود. رئیس جمهور موینی، نزدیکی خود به تورکیه را "نصف تورک" توصیف کرده و روابط قوی میان دو کشور را برجسته می کند.
زنگبار ، که در گذشته یکی از توقفگاه های مهم تجارت بین اروپا و آسیا بود، تا میانه قرن نوزدهم به عنوان مرکز دریانوردی و تجارت رشد کرد. اما با افتتاح کانال سوئز، این مسیر تغییر کرد. امروزه، علی‌رغم اینکه زنگبار یکی از تولیدکنندگان اصلی ادویه‌جات است، زیرساخت‌ها و امکانات ناکافی مانع از آن شده است که ظرفیت "اقتصاد آبی" آن در صنعت ماهی‌گیری و دریانوردی به طور کامل نمایان شود.
هنر و صنعت در کنار یکدیگر
از سال ۲۰۱۲، سازمان "Umut Sensin Derneği" از قدرت درمانی هنر برای حل مشکلات ماهی‌گیران زنگبار و احیای اقتصاد آبی استفاده می کند. این سازمان با همکاری موسسه تحقیقاتی تانزانیا (RIE)، پروژه هنری "Samaki" را راه اندازی کرده و ماهی های زنگبار را از طریق هنر Gyotaku به نمایش می گذارد.
Gyotaku، یک هنر سنتی جاپانی است که در آن ماهی ها روی کاغذ برنجی چاپ می شوند. این روش که ابتدا توسط ماهی‌گیران جاپانی برای ثبت شکارشان استفاده می شد، امروزه به یک فرم هنری تبدیل شده است.
ایمره انگین، معاون مؤسس "Umut Sensin Derneği" می‌گوید پروژه هنر "Samaki" با استفاده از Gyotaku هدف دارد تا صنعت ماهی گیری زنگبار را احیا کرده و خانواده های ماهی‌گیر محلی را در این صنعت ادغام کند.
پیشگامان تغییر
پروژه هنر "Samaki" به عنوان یک ایده، توسط هنرمند تورکی شعله یاووز ار با همکاری Eleni Di Capita هنرمند Gyotaku ایتالیایی و با حمایت بنیاد "Umut Sensin" به واقعیت پیوست. این پروژه در حالی که یک پل جدید بین تورکیه و زنگبار ایجاد می کند، آغاز دوره‌ای جدید برای ماهی‌گیران آفریقایی را نوید می دهد.
برای تورکیه، همکاری فرهنگی به یک ابزار مهم برای تقویت نفوذ نرم در آفریقا تبدیل شده است. پروژه هنر "Samaki" روابط تورکیه و تانزانیا را تقویت می کند. این پیوند ها از طریق چشم انداز "آفریقای خودکفا" که توسط آژانس همکاری و هماهنگی تورکیه (TİKA) در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، تقویت شده و روابط فرهنگی، آموزشی و اقتصادی بین دو طرف را مستحکم می کند.
انگین می گوید که وقتی پروژه به هدف خود برسد، درآمد ماهانه متوسط خانواده های ماهی‌گیر در جزایر از ۱۰۰ دالر آمریکایی فراتر خواهد رفت. در حال حاضر، درآمد ماهانه متوسط در زانزیبار ۴۷ دالر است.
هدف "Umut Sensin" تنها توسعه صنعت ماهی‌گیری نیست، بلکه ترویج توسعه کشاورزی نیز می باشد. در این راستا، خرید دو قایق کاملاً مجهز نیز برنامه ریزی شده است.
انگین می‌گوید: "پس از بهبود زندگی ماهی‌گیران، جزیره به یک روستای خودکفا تبدیل خواهد شد که می‌تواند نیازهای خود را برآورده کرده و به دیگران کمک کند. ما قصد داریم تا پایان سال ۲۰۲۵ به این اهداف دست یابیم."
هنر جاپانانی در آفریقا
شعله یاووز ار هنرمند تورکی می گوید: "ماهی، قطعاً مهم‌ترین منبع الهام برای این پروژه است."
جزیره تومباتو که به دلیل ماهی‌گیری مشهور است، ظرفیت زیادی برای Gyotaku دارد. با این حال، حامیان پروژه معتقدند که مردم محلی از فرصت نمایش این ظرفیت به جهانیان محروم هستند.
یاووز ار می گوید: "چگونه می‌توان ماهی‌های تومباتو را به بازارهای جهانی رساند؟ من احساس کردم که نیاز به ایجاد زنجیره‌های سرد برای حمل ماهی‌ها به بازارهای دور وجود دارد. پیشنهاد کردم که پرس های ماهی را تامین کرده و آنها را از طریق تولید به فروش برسانیم. این ایده با استقبال روبرو شد و ما برای اجرای آن شروع به کار کردیم."
چهل زن از ساکنان جزیره زنگبار ، هنر Gyotaku را از طریق آموزش کوتاه مدت ۲۱ روزه، کارگاه ها و نمایشگاه ها آموختند. یکی از این نمایشگاه ها نمایشگاه اخیر "پرتره‌های اقیانوس" بود.
دی کپیتا می گوید: Gyotaku کاملاً با پرس واقعی ماهی‌ها سر و کار دارد. یاووز ار مرا از طریق رسانه های اجتماعی به زنگبار دعوت کرد تا Gyotaku را به آنها آموزش دهم. من دعوت را پذیرفتم و بسیار خوشحالم که در این پروژه شرکت کردم زیرا می خواستم زنان را با فرصت های شغلی و توسعه توانمند کنم."
"Umut Sensin" در عمل
رحمه خامیس، یکی از زنان روستا و از بهره برداران پروژه هنر، می‌گوید که پروژه هنر "Samaki" و حمایت از زنان باعث شده تا تورکیه تأثیر دائمی در زنگبار و تانزانیا بگذارد.
خامیس از دانش‌هایی که از طریق این پروژه به دست آورده‌اند، قدردانی می کند و می گوید: "ما از مربیانمان و سایر سازمان‌هایی که در پروژه شرکت کرده اند تشکر می کنیم. به ویژه از سازمان "Umut Sensin" تشکر می کنیم که با این کمک به جزیره ما آمده اند. همچنین از "Umut Sensin" که این ایده را مطرح کرد و ما را به عنوان هنرمند زن تبدیل کرد، تشکر می کنیم. قبلاً حتی نمی دانستیم چگونه نقاشی بکشیم، اما حالا این کار را پذیرفته ایم و از آن قدردانی می کنیم. حالا می بینیم که این کار ما را به جلو خواهد برد."
یکی دیگر از بهره برداران پروژه، آرافا موسا نیز با خامیس هم نظر است. "در ابتدا فکر نمی کردم که ماهی بتواند برای هنر استفاده شود، اما وقتی اولین آموزش هنری را دیدیم، احساس بهتری پیدا کردم. ما به تولید آثار هنری ادامه خواهیم داد و این مهارت ها را به دیگران آموزش خواهیم داد."
