Присуството на сидерит е доказ дека Марс некогаш имал густа атмосфера богата со јаглерод диоксид.
Минералниот сидерит, пронајден изобилно во карпите издупчени од роверот на НАСА на Марс, дава нов доказ за потопло и повлажно демнешно минато на Црвената планета, кога можел да се пофали со големи количини вода, а можеби дури имало услови за живот.
Роверот Kјуриосити, кој слета на Марс во 2012 година за да истражи дали планетарниот сосед на Земјата некогаш би можел да поддржи микробиолошки живот, го најде минералот во примероци од карпи издупчени на три локации во 2022 и 2023 година во кратерот Гејл, голем басен со планина во средината.
Сидерит е железен карбонат минерал. Неговото присуство во седиментните карпи формирани пред милијарди години нуди доказ дека Марс некогаш имал густа атмосфера богата со јаглерод диоксид, гас што би ја загреал планетата преку ефектот на стаклена градина до точка каде што би можел да одржува течна вода на неговата површина.
Постојат карактеристики на пејзажот на Марс кои многу научници ги толкуваат како знаци дека течна вода некогаш течела низ неговата површина, при што можните океани, езера и реки се сметале за можни живеалишта за микробиолошки живот во минатото.
Примероците даваат дополнителна тежина
Јаглерод диоксидот е главниот стакленички гас што ја регулира климата на Земјата, како што тоа е случај на Марс и Венера. Неговото присуство во атмосферата ја задржува сончевата топлина, загревајќи ја климата.
Досега, имаше малку докази кои сугерираат дека атмосферата на Марс некогаш била богата со јаглерод диоксид. Хипотезата е дека атмосферата - од причини кои не се целосно разбрани - еволуирала од густа и богата со јаглерод диоксид до ретка и лишена од овој гас, а во исто време, јаглеродот преку геохемиски процеси станал закопан во карпите во кората на планетата како карбонат минерал.
Примероците добиени од Кјуриосити и даваат дополнителна тежина на оваа идеја. Примероците содржеле до 10,5 отсто сидерит, како што е утврдено со инструмент на роверот.
„Една од долгогодишните мистерии во проучувањето на планетарната еволуција и животната средина на Марс е: ако биле потребни големи количини на јаглерод диоксид за да се загрее планетата и да се стабилизира течната вода, зошто има толку малку карбонатни минерали откриени на површината на Марс? - рече геохемичарот од Универзитетот во Калгари, Бенџамин Тутоло, научник кој учествува во тимот на роверот на НАСА, Кјуриосити Сајенс Лаборатори и главен автор на студијата објавена во четвртокот во списанието Science.
„Моделите предвидуваат дека карбонатните минерали треба да бидат широко распространети. Н, до денес, истражувањата на површината на Марс базирани на ровери и сателити не нашле многу докази за нивното присуство“, додаде Тутоло.
Каде отиде јаглеродот?
Бидејќи карпата слична на онаа на примерокот од роверот е идентификувана глобално на Марс, истражувачите се сомневаат дека и тој содржи изобилство на карбонатни минерали и може да содржи значителен дел од јаглерод диоксидот што некогаш го загревал Марс.
Се смета дека седиментните карпи на кратерот Гејл се наталожени пред околу 3,5 милијарди години, кога местото било езеро и пред климата на Марс да претрпи драматична промена.
„Претворањето на површината на Марс од погодна за живеење во минатото на очигледно стерилна денес е најголемата позната еколошка катастрофа“, вели планетарниот научник и ко-автор на студијата Едвин Кајт од Универзитетот во Чикаго и Институтот Астер.
„Не ја знаеме причината за оваа промена, но Марс денес има многу ретка атмосфера од јаглерод диоксид, а постојат докази дека атмосферата била погуста во минатото. Прашањето е каде отиде јаглеродот, така што откривањето на големо несомнено наоѓалиште на материјали богати со јаглерод е важна нова трага“, додаде Кајт.
Наодите на роверот нудат увид во циклусот на јаглерод на древниот Марс.
На Земјата, вулканите исфрлаат јаглерод диоксид во атмосферата, а гасот се апсорбира од површинските води - главно океанот - и се комбинира со елементи како што е калциумот во варовнички карпи. Преку геолошки процес наречен тектоника на плочи, оваа карпа повторно се загрева и јаглеродот на крајот се ослободува назад во атмосферата преку вулканизам. На Марс, сепак, му недостасува тектоника на плочи.
„Важна карактеристика на древниот јаглероден циклус на Марс што ја опишуваме во оваа студија е тоа што тој бил неурамнотежен. Со други зборови, се чини дека значително повеќе јаглерод диоксид бил заробен во карпите отколку што подоцна бил ослободен назад во атмосферата“, рече Тутоло.
„Моделите на климатската еволуција на Марс сега можат да ги вклучат нашите нови анализи и за возврат да помогнат да се усоврши улогата на овој неурамнотежен циклус на јаглерод во одржувањето и евентуалното губење на погодноста за живеење низ планетарната историја на Марс“, додаде Тутоло.
