Астрономите открија црна дупка со маса околу 33 пати поголема од онаа на Сонцето, најголемата позната на Млечниот Пат освен супермасивната црна дупка која демне во центарот на нашата галаксија.

Новооткриената црна дупка се наоѓа на околу 2.000 светлосни години од Земјата - релативно блиску во космичка смисла - во соѕвездието Аурига и има придружна ѕвезда која орбитира околу неа, објаснуваат истражувачите.

Црните дупки се екстремно густи објекти со толку силна гравитација што дури и светлината не може да им избега, што го отежнува набљудувањето. Овој беше идентификуван со набљудувања за време на мисијата Гаиа на Европската вселенска агенција.

Податоците од Многу големиот телескоп во Чиле и други копнени опсерватории беа користени за да се потврди масата на црната дупка.

„Оваа црна дупка не само што е многу масивна, туку е и многу необична од многу аспекти. Навистина не очекувавме да го видиме тоа“, рече Пасквал Пануцо, главен автор на студијата објавена во списанието Astronomy & Astrophysics.

На пример, црната дупка, наречена Гаиа БХ3 и нејзиниот придружник патуваат во галаксијата во спротивна насока од насоката по која што ѕвездите вообичаено орбитираат во Млечниот Пат.

Гаија БХ3 најверојатно настанала по смртта на ѕвезда која е повеќе од 40 пати помасивна од Сонцето, велат истражувачите.

Црните дупки создадени со колапс на една ѕвезда се нарекуваат ѕвездени црни дупки. Гаија БХ3 е најголемата позната ѕвездена црна дупка, според астрономот и ко-автор на студијата Цеви Мазех од Универзитетот во Тел Авив во Израел.

Ѕвездените црни дупки се со џуџести димензии во споредба со супермасивните црни дупки кои го населуваат центарот на повеќето галаксии. Една таква црна дупка наречена Стрелец А*, или Сгр А*, се наоѓа во срцето на Млечниот Пат. Има 4 милиони пати поголема маса од нашето Сонце и се наоѓа на околу 26.000 светлосни години од Земјата.

Прогениторната ѕвезда на Гаиа БХ3 била речиси целосно составена од водород и хелиум. Ѕвездите во раниот универзум имале таков хемиски состав, познат како ниска металност. Оваа ѕвезда се формирала релативно рано во историјата на универзумот - можеби 2 милијарди години по Големата експлозија.

Кога една ѕвезда експлодира на крајот од својот живот, што се нарекува супернова, разнесува дел од материјалот во вселената, додека остатокот насилно се урнал и формирал црна дупка.

Откритието на Гаиа БХ3, според Пануцо, поддржува модели на ѕвездена еволуција кои покажуваат дека масивните ѕвездени црни дупки можат да произведат само ѕвезди со ниска металност, како оваа прогениторна ѕвезда.

Придружната ѕвезда Гаиа БХ3 има околу 76% од масата на Сонцето и е малку поладна, но околу 10 пати посветла. Орбитира околу црната дупка по елипсовидна патека на растојание што е приближно 4,5 пати поголемо од растојанието помеѓу Земјата и Сонцето. Оваа мерка се нарекува астрономска единица. За споредба, Јупитер орбитира околу пет АЕ од Сонцето, а Нептун околу 30 АЕ.

Научниците не се сигурни колку големи ѕвездени црни дупки можат да бидат.

„Максималната маса на ѕвездената црна дупка е предмет на активна научна дебата“, рече Пануцо.