Европскиот суд за човекови права не ги прифати жалбите на словенечките рибари против казните што им ги изрече Хрватска за движење и лов во хрватските води на Пиранскиот залив, со образложение дека рибарите знаеле дека хрватската граница е на средина од Пиранскиот залив, беше објавено на веб-страницата во четвртокот судот.

„Во одлуката за случајот Челери и други против Хрватска, Европскиот суд за човекови права едногласно ги прогласи тужбите за недопуштени. Одлуката е конечна“, соопшти ЕСЧП.

Случајот се однесуваше на казните што Хрватска им ги изрече на словенечките рибари за преминување на средната линија во Пиранскиот Залив, област на која полагаат право и Хрватска и Словенија, врз основа на непризнавањето или признавањето на одлуката на граничната арбитража.

„Судот заклучи дека не е надлежен да одлучува за полноважноста и правните ефекти на арбитражната одлука од 2017 година со која е утврдена поморската граница меѓу двете земји“, се наведува во одлуката на судот и се додава дека врз основа на хрватските закони, јасно е каде е поморската граница, затоа рибарите треба да бидат свесни дека нивното однесување во спорните води ќе претставува прекршок според хрватските закони.

Затоа судот ги одби нивните тужби.

Во образложението се додава дека словенечките рибари поднеле вкупно 451 тужба против Хрватска, а пред судот се водат околу 800 тужби на хрватски рибари против Словенија.

Судот избра три случаи на словенечки рибари како застапнички.

Судот потсети дека Хрватска и Словенија се обидоа да го решат проблемот со границата по распадот на Југославија и дека е постигнат договор за арбитража со кој Словенија доби три четвртини од Пиранскиот Залив, што таа земја го признава, а Хрватска не.

Во 2014 година, Хрватска почна да ги предупредува словенечките рибари да не влегуваат во нејзините територијални води.

Словенечките рибари поднесоа тужби, сметајќи дека не влегле во хрватските територијални води затоа што тоа е област доделена на Словенија во 2017 година преку гранична арбитража.

„Тужителите имплицитно побараа да се утврди дека Хрватска го прекршила меѓународното право и Конвенцијата со тоа што не ја почитувала границата утврдена со таа одлука. Во врска со ова, Судот повтори дека Конвенцијата треба да се толкува земајќи го предвид меѓународното право каде што е можно. Меѓутоа, задачата на судот не беше да ја провери усогласеноста со меѓународните инструменти, туку со Конвенцијата“, велат од судот.

Судот потсети дека Хрватска се повлече од арбитражната постапка поради несоодветни контакти меѓу арбитражата и Словенија и ја оспори валидноста на арбитражната одлука.

Тој посочи и дека арбитражната одлука не стапила во сила во Хрватска.

„Не е на Судот да одлучува за валидноста на повлекувањето на Хрватска или за валидноста и правните ефекти на арбитражната одлука, бидејќи овие прашања се надвор од неговата јурисдикција“, наведе ЕСЧП.

Судот во одлуката забележа дека обемот на хрватските морски води е прецизно дефиниран со хрватскиот закон, а средната линија е морската граница во Пиранскиот Залив.

„Судот затоа не најде основа за тврдењето на тужителот дека не можеле да ги предвидат правните последици од нивното однесување во спорните води како што ги означува Хрватска“, соопшти судот, додавајќи дека „тоа дополнително е поткрепено и со познатиот спор меѓу двете држави, со тоа што се утврдени многу такви ситни прекршоци и предупредувања од хрватските власти до словенечките рибари од 2014 година“.

Со оглед на овие наоди, Судот ги прогласи барањата за неприфатливи.