Кинеските научници постигнаа голем пробив во регенеративната медицина со откривање на генетски прекинувач, кој може да ја врати способноста за лекување кај цицачите, што би можело да претставува револуција во третманот на оштетувања на органите и повредите.
Според студија објавена во списанието Саенс, активирањето на генетски прекинувач, кој еволутивно бил деактивиран и вклучен во метаболизмот на витаминот А, овозможило регенерација на ушното ткиво кај глодарите, објави кинеската новинска агенција Ксинхуа.
За разлика од животните како што се рибите и саламандерите, цицачите имаат ограничени способности за регенерирање на оштетените ткива или органи, а увото, чија способност за регенерација варира меѓу видовите, претставува идеален модел за проучување на еволуцијата на регенеративните способности кај цицачите.
„Регенерацијата е очигледно корисна особина која е зачувана кај некои животни, додека кај други е изгубена“, рече Ванг Веи, водачот на студијата, додавајќи дека разбирањето што се случило за време на еволуцијата на животните и како регенерацијата била изгубена или стекната ќе донесе нова димензија на регенеративната медицина.
Студијата покажа дека видовите цицачи кои не можат да регенерираат ткива не го активираат доволно генот Алдх1а2 по повредата, клучен недостаток што ги попречува нивните регенеративни способности во споредба со видовите кои природно регенерираат ткива.
Истражувачите од Националниот институт за биолошки науки (НИБС), БГИ Истражување и Нортвест АиФ Универзитет откриле дека ниската експресија на овој ген предизвикува недоволно производство на ретиноична киселина (РA).
Потоа тие покажаа дека вклучувањето на генот или снабдувањето со РA со помош на засилувач на гени од зајаци е доволно за да се врати регенеративниот капацитет кај глувци и стаорци.
Се верува дека РА сигнализација е широко вклучена во различни контексти на регенерација, вклучувајќи ја регенерацијата на коските, екстремитетите, кожата, нервите и белите дробови.
„Оваа студија идентификуваше директна цел вклучена во еволуцијата на регенерацијата и обезбеди потенцијална рамка за разбирање на механизмите зад неуспехот на регенерацијата кај други органи или видови“, заклучи водачот на студијата Ванг.
Ова би можело „потенцијално да обезбеди стратегија за промовирање на регенерацијата кај нормално нерегенеративни органи“, коментираше Стела М. Хартли, уредничка на списанието.
