وزارت کشور سوریه ویدئویی منتشر کرده است که در آن شماری از زندانبانان رژیم بشار اسد در زندان صیدنایا، در برابر قربانیان شکنجه‌ها و اعدام‌های دسته‌جمعی قرار گرفتند.
این تصاویر به گفته ناظران، بازتابی آشکار از سال‌ها شکنجه سیستماتیک و کشتارهای مخفیانه در یکی از مخوف‌ترین زندان‌های سوریه است؛ زندانی که سازمان عفو بین‌الملل پیش‌تر آن را «کشتارگاه انسانی» نامیده بود.
در این ویدئو، قربانیان با یادآوری خاطرات تلخ از شکنجه‌های هولناک، جزئیات رفتارهای تحقیرآمیز زندانبانان را بازگو کردند.
به گفته بازماندگان، زندانبان‌ها نه‌تنها به آزار و شکنجه بازداشت‌شدگان می‌پرداختند، بلکه از رنج و مرگ آنان لذت می‌بردند.
یکی از بازماندگان به نام احمد، هنگام رویارویی با شکنجه‌گر خود، ماهر درویش، توضیح داد که در سال ۲۰۱۹ بازداشت و توسط ۱۲ سرباز از جمله ماهر درویش، شکنجه شد.
وی گفت برخی زندانیان سالخورده زیر شکنجه جان باختند و فاش کرد که درویش، زندانیان را مجبور می‌کرد چای آلوده به ادرار او را بنوشند و کسانی که امتناع می‌کردند، ۴۰۰ ضربه شلاق به کف پا با کابل برق دریافت می‌کردند.
بازمانده‌ای دیگر که پای خود را از دست‌داده بود، با نشان دادن آثار زخم بر بدنش، از شکنجه‌های سیستماتیک سخن گفت و از شکنجه‌گر خود پرسید: به یاد داری مرا با چه چیزی می‌زدی؟
همزمان، در این ویدئو برخی از زندانبانان نیز به جنایات خود اذعان کردند. یکی از آنان گفت پنج زندانبان به نوبت زندانیان را که با زنجیر آهنی بسته می‌شدند، شکنجه می‌دادند تا زمانی که جان می‌سپردند.
وی افزود، برخی زندانیان عمداً بدون آب و غذا در سلول‌های انفرادی رها می‌شدند تا بوی اجساد موجب افشای ماجرا نشود.
زندانبان دیگری شهادت داد که یک‌بار حدود ۲۰۰ زندانی به طور همزمان با زنجیر بسته شده بودند.
فردی دیگر اعتراف کرد که شخصاً در اعدام ۱۳۰ زندانی شرکت داشته و حتی خواستار انتقال زنان جوان به زندان برای تعرض بوده است. او اذعان داشت که ۹ زن را مورد تجاوز قرار داده و سپس به قتل رسانده است.
براساس گزارش‌های حقوق بشری بین‌المللی، رژیم اسد طی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ به طور میانگین هر هفته ۵۰ زندانی را در صیدنایا مخفیانه و بدون محاکمه اعدام می‌کرد.
هزاران نفر در زیرزمین‌های این زندان ناپدید یا به قتل رسیده‌اند؛ کشف گورهای دسته‌جمعی در ماه‌های اخیر نیز نشان می‌دهد بخش بزرگی از ناپدیدشدگان، جان باخته‌اند.
برای مستندسازی این جنایات، بازماندگان در فوریه ۲۰۲۵ «انجمن زندانیان انقلاب سوریه» را تأسیس کردند تا اسناد مربوط به شکنجه‌ها و اعدام‌ها را گردآوری کرده و از حقوق قربانیان دفاع کنند.
این تحولات پس از سقوط رژیم بعث و فرار بشار اسد به روسیه در دسامبر گذشته رخ داد. پس از فروپاشی حکومت نزدیک به ۲۵ ساله اسد و پایان سلطه حزب بعث که از سال ۱۹۶۳ قدرت را در اختیار داشت، زندان‌ها و مراکز امنیتی سوریه گشوده شد و بسیاری از بازداشت‌شدگان آزاد شدند؛ با این حال، سرنوشت ده‌ها هزار نفر همچنان نامعلوم است.
