بر اساس تازه‌ترین ارزیابی دفتر اسکان بشر سازمان ملل (UN-Habitat)، پایتخت افغانستان با بحران‌های فزاینده شهری و زیست‌محیطی مواجه است؛ درحالی‌که بیش از ۴۰ درصد جمعیت شهری افغانستان در کابل زندگی می‌کنند، چهار نفر از هر پنج نفر این شهر در مناطق غیررسمی و فاقد زیرساخت‌های اساسی سکونت دارند.
در پیامی که این نهاد در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده، آمده است که بسیاری از این مناطق با جمعیت فشرده، از سیستم فاضلاب، شبکه زه‌کشی و خانه‌های امن برخوردار نیستند. به گفته دفتر اسکان بشر سازمان ملل، همین امر موجب شده است که ساکنان کابل در برابر رویدادهای شدید آب‌وهوایی از جمله سیلاب‌ها، رانش زمین و موج‌های گرمایی، بیش‌ازپیش آسیب‌پذیر باشند.
این هشدار در حالی مطرح می‌شود که نگرانی‌ها درباره کاهش منابع آبی کابل به‌سرعت در حال افزایش است. استخراج بی‌رویه آب‌های زیرزمینی، رشد جمعیت و خشکسالی‌های پی‌درپی باعث کاهش شدید سطح آب در این شهر شده است.
مقام‌های محلی نیز اذعان کرده‌اند که در نبود مدیریت پایدار منابع آبی و سرمایه‌گذاری فوری در زیرساخت‌ها، پایتخت ممکن است در آینده نزدیک با بحران شدید کم‌آبی روبرو شود.
در حال حاضر، بسیاری از ساکنان کابل به دلیل نبود شبکه آب‌رسانی سراسری، به چاه‌های خصوصی یا تانکرهای آب متکی هستند؛ راه‌حلی موقتی که برای خانواده‌های کم‌درآمد روزبه‌روز گران‌تر و غیرقابل‌دسترس‌تر می‌شود.
باوجود درخواست‌های اخیر اداره طالبان برای مدیریت بهتر منابع آبی زیرزمینی، روند عملی اقدامات به دلیل محدودیت‌های مالی، نبود کمک‌های بین‌المللی و فشارهای ناشی از رشد سریع جمعیت پایتخت، کند باقی‌مانده است.
کارشناسان شهری و نهادهای امدادی هشدار داده‌اند که در صورت نبود استراتژی‌های جامع سازگاری با تغییرات اقلیمی، از جمله بهبود وضعیت مسکن، حفظ منابع آبی و توسعه زیرساخت‌های مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی، میلیون‌ها تن از اهالی کابل با شرایط زندگی وخیم‌تر و احتمال جابه‌جایی اجباری مواجه خواهند شد.
بر اساس آمار رسمی سازمان ملل، جمعیت کابل در نیمه سال ۲۰۲۴ حدود ۴.۱ میلیون نفر برآورد شده، اما گزارش‌های تازه از چشم‌انداز شهرنشینی جهانی سازمان ملل (UN World Urbanization Prospects) نشان می‌دهد که جمعیت این شهر در سال ۲۰۲۵ به حدود ۴.۸۷۷ میلیون نفر خواهد رسید؛ رقمی که نشان‌دهنده گسترش سریع شهر به مناطق حاشیه‌ای است.
