Γνώρισα για πρώτη φορά την Αϊσενούρ Εζγκί Εϊγκί τον περασμένο Μάιο, σε μια φοιτητική κατασκήνωση στις Η.Π.Α. Ήμασταν εκεί στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στην Παλαιστίνη και να ορθώσουμε το ανάστημά μας ενάντια στη συνεχιζόμενη γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα. Εκείνη την εποχή, η Αϊσέ έπαιζε σημαντικό ρόλο ως μία από τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος.

Η νεαρή Τουρκο-Αμερικανίδα καθ' όλη τη διάρκεια της πανεπιστημιακής της ζωής και μετέπειτα είχε αφοσιωθεί στον αγώνα για τη δικαιοσύνη υπέρ των Παλαιστινίων και για πολλούς άλλους σκοπούς.

Η ζωή μας έφερε κοντά για την απελευθέρωση του παλαιστινιακού λαού, και η Αϊσέ που γνώρισα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος - πολύ ευγενικός, αξιαγάπητος και ένας γενναίος, δυνατός ηγέτης. Η 26χρονη Αϊσέ, ήταν πολύ κοινωνική και είχε πολλούς φίλους - πάντα χαμογελαστή και ακτινοβολούσε θετική ενέργεια.

Ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει τους άλλους και να φροντίσει τους φίλους της - ρωτώντας τους πώς είναι, μάθαινε αν χρειάζονται βοήθεια για οτιδήποτε, ακόμη και αν ήταν απασχολημένη και είχε πολλή δουλειά.

Ισότητα για όλους

Ως μια από τις σημαντικότερες ιδιότητες που την χαρακτήριζαν, θυμάμαι την απίστευτη επιμονή της Αϊσέ. Το εξισορροπούσε παράλληλα με το χιούμορ της, προσπαθώντας να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Είχε όμως και μια σοβαρή πλευρά όσον αφορά τον ακτιβισμό της.

Η κοινωνική της συνείδηση απαιτούσε συχνά να αφιερώνει σημαντικό χρόνο στην οργάνωση. Η Αϊσέ αγαπούσε τόσο πολύ την Παλαιστίνη και ανέλαβε σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό των πανεπιστημιακών κατασκηνώσεων –  σε συνεργασία με τους φοιτητές και τη διοίκηση του πανεπιστημίου.

Αυτό το κατάφερε ισορροπώντας τις σπουδές της ως φοιτήτρια, διαβάζοντας σκληρά για τις τελικές εξετάσεις της και επιτυγχάνοντας καλούς βαθμούς, που τελικά την οδήγησαν στην αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.

Η Αϊσέ πίστευε ότι η δικαιοσύνη δεν αφορούσε μόνο την υπεράσπιση του παλαιστινιακού αγώνα, αλλά και τον αγώνα για την ισότητα όλων.

Ενώ ανέπτυσσε την κοινωνική της συνείδηση η πορεία της ως νεαρή ακτιβίστρια, περιλάμβανε επίσης ταξίδια στο εξωτερικό. Πριν από μερικά χρόνια, ταξίδεψε στη Μιανμάρ για να παρακολουθήσει τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των Ροχίνγκια στη Νοτιοανατολική Ασία.

Στο Σιάτλ των ΗΠΑ, το οποίο αποκαλούσε ως σπίτι της από τότε που έφυγε από την Αντάλια σε νεαρή ηλικία, η Αϊσέ αγωνιζόταν επίσης για τη φυλετική δικαιοσύνη και συμμετείχε στο κίνημα Black Lives Matter (BLM).

Η Αϊσέ ήταν πολύ ειλικρινής- έκανε πάντα αυτό που ερχόταν από την καρδιά της και ό,τι κι αν γινόταν, το έκανε με πολλή αγάπη. Θυμάμαι πόσο πολύ αγαπούσε η Αϊσέ τη ζωή, πόσο ενθουσιασμένη να συνεχίσει τις σπουδές της και πόσο πολύ ήθελε να επισκεφθεί την κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Επίσκεψη στη Δυτική Όχθη

Η Αϊσέ ήθελε πολύ να πάει εκεί, αποφασισμένη να δει την πραγματικότητα εκεί και την πραγματικότητα των Παλαιστινίων που έχουν υποστεί πλήρη στρατιωτική κατοχή στη Δυτική Όχθη από το 1967 και την εθνοκάθαρση που ακολούθησε.

Από την εντατικοποίηση των ισραηλινών επιθέσεων κατά των Παλαιστινίων τον Οκτώβριο, η στρατιωτική δύναμη έχει σκοτώσει περισσότερους από 41.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες και παιδιά. Στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ έχει μέχρι στιγμής σκοτώσει σχεδόν 700 ανθρώπους και έχει τραυματίσει περισσότερους από 5.700.

Σε αυτό το πλαίσιο, την περίοδο που επικοινωνούσαμε συχνά μέσω γραπτών μηνυμάτων, η Αϊσέ μου είπε πόσο φοβούνταν ο πατέρας της και άλλοι καθηγητές πανεπιστημίου από το να πάει εκεί.

Αλλά εκείνη ήταν αντιστασιακή. Η Αϊσέ εξακολουθούσε να θέλει να πάει εκεί, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, για να υποστηρίξει την παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στην κατοχή. Ήθελε να δει τι ακριβώς συνέβαινε και να επιστρέψει και να συνεχίσει να στέλνει αυτό το μήνυμα στον κόσμο - μια αφήγηση που συχνά λογοκρίνονταν.

Η Αϊσέ γνώριζε τους κινδύνους και παρόλα αυτά ήθελε να πάει - να αφήσει το στίγμα της και να σταθεί στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, ο οποίος υπέστη γενοκτονία, ενώ ο αδιάφορος κόσμος δεν έκανε τίποτα.

Πήγε εκεί με τους υπόλοιπου ακτιβιστές ειρήνης του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM) για να συνεχίσει να στέλνει αυτό το μήνυμα και να δείξει στον κόσμο την πραγματικότητα και τη βαρβαρότητα της ισραηλινής κατοχής.

Η τελευταία μου τηλεφωνική επικοινωνία με την Αϊσέ ήταν μόνο λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της. Μιλούσα μαζί της στο τηλέφωνο για περισσότερες από δύο ώρες.

Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι η Αϊσέ μιλούσε για την εμπειρία της πραγματικά μέσα από την καρδιά της. Μου είπε πόσο τρομερή είναι η κατοχή και πόσο δύσκολο είναι να ζεις κάτω από αυτήν - μια πραγματικότητα που οι Παλαιστίνιοι όπως η οικογένειά μου και εγώ έχουμε νιώσει. Με είχαν συλλάβει εκεί στο παρελθόν- μυστικές δυνάμεις συνέλαβαν τον αδελφό μου. Ο πατέρας μου συνελήφθη επίσης και μάλιστα μια φορά πυροβολήθηκε στο πόδι.

Ζωή υπό Κατοχή

Από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη μέχρι την ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ, περνάτε από σημεία ελέγχου και βιώνετε από πρώτο χέρι τις φυλετικές διακρίσεις και τους κινδύνους.

Πολλοί Παλαιστίνιοι πυροβολούνται και σκοτώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα. Οι Παλαιστίνιοι φίλοι μου εκεί έχουν βιώσει αυτή την πραγματικότητα, περιτριγυρισμένοι από σημεία ελέγχου, με απειλές που εκτοξεύονται σχετικά με τα σπίτια τους ή με την παρεμπόδιση εκείνων ή των επισκεπτών τους να εισέλθουν ή να εξέλθουν από τις κοινότητές τους. Πολλοί αντιμετωπίζουν επίσης την αδικία της πολύωρης αναμονής.

Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας η Αίσέ μοιράστηκε τις ιστορίες που είχε ακούσει από τους ντόπιους της περιοχής και όλα τα δεινά που έχει προκαλέσει η κατοχή.

Μιλήσαμε επίσης για την εμπειρία της στην Ιερουσαλήμ και για το πώς οι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν την άφησαν να μπει στο ιστορικό τέμενος Αλ Άκσα.

Αντιμετώπισε επίσης την πλήρη ισχύ της κατοχής, μια καθημερινή πραγματικότητα για τους Παλαιστίνιους. Μου μίλησε για το πώς οι Ισραηλινοί της πήραν το διαβατήριο στα σύνορα, κάνοντάς την να περιμένει πολύ ώρα, ενώ την ρωτούσαν για τις λεπτομέρειες του ταξιδιού της, πριν τελικά την αφήσουν να μπει.

Το κύριο θέμα για το οποίο μίλησε ήταν ο πόνος των ανθρώπων υπό κατοχή, παρόλο που ήταν εκεί μόνο για λίγες ημέρες.

Κληρονομιά

Πριν από την τραγική δολοφονία της, η Αϊσέ είχε σχέδια. Λίγες μέρες αργότερα, υποτίθεται ότι θα συναντούσε την οικογένειά μου στην πόλη της Χεβρώνας, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.

Θα θυμόμαστε την Αϊσέ ως ένας άνθρωπος που έζησε για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία των Παλαιστινίων μέχρι το θάνατό της. Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Ο κόσμος δεν θα την ξεχάσει ποτέ και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να τελειώσει η κατοχή.

Θα συνεχίσουμε πάντα στο μονοπάτι που εκείνη άνοιξε και θα συνεχίσουμε να διαδίδουμε το μήνυμα της δικαιοσύνης και της ισότητας στον κόσμο, έως ότου επιτευχθεί η αλλαγή.

Η κληρονομιά της Αϊσέ ήταν να φέρει τους ανθρώπους της κοινότητάς της κοντά. Στη μνήμη της, οι οργανωτές της κοινότητας και οι ομάδες δικαιοσύνης, εμπνευσμένοι από τη δύναμη και τη συνείδησή της, θα ενωθούν και θα συνεργαστούν για να φέρουν την αλλαγή που η Αϊσε γνώριζε ότι είναι δύσκολη αλλά πάντα ήθελε να επιδιώξει.