Поради тековниот геноцид на Израел што го урива здравствениот систем во Газа, мала група тешко ранети палестински деца пристигна во Соединетите Држави на продолжен медицински третман, во она што поддржувачите го нарекуваат најголемата медицинска евакуација од опколената енклава откако започна војната на Израел врз Газа.

Овие деца - од кои многумина изгубиле екстремитети, претрпеле тешки изгореници или опасни по живот рани од израелски бомби, гранати и куршуми - се лекуваат во болници низ САД благодарение на хуманитарната група ХИЛ (Излечете) ја Палестина (HEAL Palestine) и нејзиниот извршен директор Стив Сосеби, ветеран застапник кој работи со ранети палестински деца уште од Првата интифада во 1987 година.

„Никогаш не сме виделе нешто вакво“, вели Сосеби за ТРТ Ворлд од Охајо. 

„Дури ни приближно. Размерот на бруталност, повреди, страдање - тоа е без преседан во модерната историја.“

Сосеби забележува дека моменталната ситуација во опколената Газа - каде што Израел наводно убил речиси 62.000 Палестинци вклучувајќи повеќе од 18.000 деца, дури и кога аналитичарите велат дека вистинскиот број на жртви би можел да биде околу 200.000 - надминува сè на што бил сведок во повеќе од 30 години хуманитарна работа, евакуирајќи ранети деца од почетокот на 1990-те.

„Тогаш мислевме дека 15 лица убиени во демонстрации е ужасно. Тоа сега е еден воздушен напад“, објаснува тој.

Детство обележано со лузни од геноцид

Меѓу новопристигнатите евакуирани во САД е Рахаф ал-Далу, млада девојка од Газа, која преживеала пожар предизвикан од израелски воздушен напад во близина на шаторот на нејзиното семејство пред болницата Шухада Ал Акса во Деир ал Балах.

Израелскиот напад запали пожар што го зафати кампот со шатори во кој се засолнувале раселените цивили. Нејзината мајка и постариот брат, Шабан ал-Далу, веднаш изгореле живи.

Во видео кое стана вирално, Шабан (19), студент по софтверско инженерство на Универзитетот Ал-Азхар и хафиз на Куранот, беше виден како беспомошно мавта со рацете, зафатен од пламен, додека преживеаните врескаа и брзаа да го изгаснат пожарот.

Студиите ги почнал во септември 2023 година, откако бил раселен претходната година кога израелската војска го уништила семејниот дом.

Само неколку дена пред неговото убиство, тој чудесно преживеа уште еден израелски воздушен напад врз џамија во кој загинаа 20 лица.

Помладата сестра на Рахаф, со тешки изгореници по нападот во болницата, им подлегна на раните четири дена подоцна на интензивна нега.

Рахаф, пак, имала тешки изгореници и рани од шрапнели.

„Прстите ми се стопија еден во друг. Не можев да се движам. Не можев да одам. Немаше никој да готви или да се грижи за мене и мојот татко“, раскажува таа за ТРТ Ворлд од болница во Бостон, Масачусетс, каде што е подложена на реконструктивна хирургија и нега за траума.

Пред да биде евакуирана, таа била возена на велосипед низ преоптоварените објекти во Газа, од американската болница во Деир ал Балах до медицинскиот комплекс Насер.

Лековите не биле достапни. Опремата била расипана.

„Да имавме подобри лекови во Газа, немаше да треба да си одам“, вели таа.

Храната е оружје сега

Сосеби наведува дека не само израелските бомби и куршуми ги осакатуваат децата во Газа, туку и намерното ограничување на храната и помошта, што тој го опишува како нај „нечуено оружје“ во современото војување.

„Израел ја користи храната како оружје“, вели тој. „Тие [Израелците] ги убиваат децата со изгладнување за да го принудат населението на покорност. Тоа е етничко чистење преку глад“.

Хуманитарните групи и ОН изразија слични загрижености во врска со кризата со глад предизвикана од Израел.

Неодамнешното предупредување од Светската здравствена организација и Интегрираната класификација на фази на безбедност на храната (ИПЦ) покажа дека 495.000 луѓе во Газа - вклучувајќи 135.000 деца - сега се соочуваат со катастрофални нивоа на глад, а услови слични на глад веќе се појавуваат на северот на енклавата.

СЗО предупредува дека неухранетоста, дехидрацијата и болестите што може да се спречат стануваат водечки причини за смрт кај децата во Газа.

Во услови на израелска опсада, над 100 палестински деца починале од неухранетост, известува агенцијата на ОН за хуманитарна помош, УНРВА.

Според СЗО, повеќе од 80 проценти од здравствените установи во Газа се нефункционални, а поголемиот дел од населението преживува со помалку од еден оброк дневно.

„Дури и кога имаме храна, засолниште или лекови на располагање, проблемот е да ги добиеме“, вели Сосеби.

Нема ништо „пост“ во врска со оваа траума 

Според Сосеби, младите преживеани од Газа не доживуваат посттрауматски стрес, туку тековен трауматски стрес - континуирана, непопустлива психолошка криза.

Во согласност со податоците на УНРВА, 98 проценти од децата во Газа покажуваат психолошки стрес по 300 дена геноцид, при што сите деца кои биле на проценка пријавуваат страв.

Забележан е пораст на самоповредување, емоционално повлекување и однесувања поврзани со траума, како што се насилна игра и немост.

„Ова се најотпорните деца што некогаш ќе ги сретнете“, вели Сосеби.

„Но она што го носат е повеќе од она што треба да го носи некое дете.“

Рахаф се согласува.

„Не сум тука затоа што сакав да го напуштам мојот дом“, вели таа.

„Нема ништо како твојата сопствена земја. Но во Газа нема иднина. Нема лекување. Нема шанса.“

Евакуацијата на Рахаф дојде откако нејзината тетка, чиј син беше ранет од израелските напади, ја поврза со ХИЛ Палестина.

Тие преминаа од Газа преку преминот Карем Абу Салем, транзитираа низ Јордан и на крајот стигнаа во САД по два дена.

Системско предавство

Во услови на растечки жртви, Сосеби е отворен во своите критики кон меѓународната заедница.

„Не, светот не направи доволно“, вели тој.

„Дозволи децата да умрат од глад во 2025 година. Ова не е само небрежност - туку е соучество. Владите сè уште испраќаат оружје и пари на израелскиот режим, а воедно се држат настрана од последиците.“

Тој опишува како гледа ранети деца кои страдаат без протези, без ублажување на болка, без терапија за траума.

„Ова сега е надвор од политиката“, вели тој.

„Станува збор за основна човечност.“

Иако на Рахаф ѝ недостига нејзиниот дом, таа вели дека сака да остане во САД додека го заврши лекувањето - но и понатаму.

„Дури и кога ќе заврши војната, нема иднина во Газа“, вели таа.

„Тука, барем, можам да се обидам да изградам нешто.“

Сепак, таа ја носи Газа со себе.

„Сакам светот да знае што се случува со децата таму“, вели таа.

„Само малку повеќе храна, малку овошје или зеленчук, би можело да спаси животи. Не бараме многу.“

Сосеби и Рахаф ја гледаат евакуацијата како редок светилник на надеж среде неволјите.

„Не само што ги испраќаме децата на лекување“, вели Сосеби. „Им покажуваме - и на светот - дека нивните животи сè уште се важни.“

Засега, ХИЛ Палестина се обидува да ги прошири своите медицински мисии и да обезбеди повеќе евакуации.

Но времето отчукува.

Со Израел што срамнува со земја сè во Газа, многу палестински деца можеби нема да го преживеат чекањето.

Извор: ТРТ Ворлд