Baru-baru ini, parlimen Norway menolak usaha untuk memperketat peraturan pelaburan dana kekayaan negaranya yang besar dalam syarikat-syarikat yang beroperasi di Tebing Barat.  

Walaupun Norway memainkan peranan penting dalam memulakan proses perdamaian dua negara pada 1990-an, ahli parlimen Norway mengundi 88 v.16 untuk menolak cadangan yang mengarahkan dana tersebut menarik diri daripada syarikat-syarikat "yang menyumbang kepada jenayah perang Israel dan pendudukan haram" di Tebing Barat.  

Dana kekayaan negara Norway, yang dibiayai oleh hasil besar daripada eksport minyak dan gas, merupakan yang terbesar di dunia dengan pelaburan sekitar $1.8 trilion di seluruh dunia.  

Keputusannya menjadi contoh penting, terutamanya kerana Norway berbangga dengan fakta bahawa banyak syarikat dikecualikan daripada portfolio pelaburannya "atas alasan etika."  

Jikalau begitu, mengapa undian untuk terus menyokong jenayah perang, pendudukan haram, dan pembersihan etnik?  

Dwi-standard  

Menurut garis panduan etikanya, dana tersebut tidak boleh melabur dalam syarikat yang secara langsung atau tidak langsung menyumbang kepada pembunuhan, penyiksaan, pencabulan kebebasan, atau pelanggaran hak asasi manusia lain dalam situasi konflik atau peperangan.  

Namun, hakikatnya, dana tersebut dibenarkan melabur dalam beberapa syarikat penghasil senjata, kerana hanya senjata tertentu seperti senjata nuklear yang dilarang sebagai objek pelaburan berdasarkan garis panduan etika.  

Dalam dua dekad terakhir, dana tersebut telah mengecualikan beberapa syarikat Israel, tetapi dengan cara yang sangat terhad, termasuk Elbit Systems (September 2009) kerana membekalkan sistem pengawasan untuk tembok pemisah Israel di Tebing Barat; Africa Israel Investments dan Danya Cebus (Ogos 2010), serta Shikun Uvinui (Jun 2012), kerana melanggar undang-undang kemanusiaan antarabangsa di wilayah Palestin yang diduduki dengan terlibat dalam pembangunan penempatan haram.  

Pengecualian sedemikian menimbulkan kesan keprihatinan yang sekadar simbolik, memandangkan terdapat puluhan syarikat Israel dan antarabangsa yang beroperasi di Tebing Barat, sementara penduduk Palestin terus hidup di bawah ancaman keganasan dan pembersihan etnik.  

Di Norway, kerajaan menghadapi tekanan untuk menggunakan pengaruh kewangannya bagi mempengaruhi dasar Israel di Gaza dan Tebing Barat yang diduduki, di mana dasar penempatannya telah lama dianggap haram di bawah undang-undang antarabangsa.  

Kira-kira 50 NGO Norway, diketuai oleh kesatuan sekerja utama negara itu, menyeru kerajaan parti buruh memastikan pelaburan dana tersebut selaras dengan kewajiban undang-undang Norway.  

Sementara itu, pelapor khas PBB untuk wilayah Palestin, Francesca Albanese, mendesak Oslo untuk "menarik sepenuhnya dan tanpa syarat semua pelaburan daripada entiti yang berkaitan dengan kehadiran haram Israel di wilayah Palestin yang diduduki."  

Dalam jawapannya pada 30 Mei, Menteri Kewangan Norway Jens Stoltenberg menyatakan kerajaan Norway sangat prihatin dengan perkembangan di Palestin, baik di Gaza mahupun di Tebing Barat. Namun, beliau kemudian mempertahankan "keabsahan" pelaburan kontroversial dana tersebut di wilayah Palestin yang diduduki Israel. Stoltenberg merupakan bekas ketua NATO.  

Perniagaan di Tebing Barat yang diduduki

Sejak akhir 2010-an, Pejabat Hak Asasi Manusia PBB (OHCHR) menggunakan misi pencarian fakta antarabangsa bebas untuk menyiasat implikasi penempatan Israel terhadap hak sivil, politik, ekonomi, sosial, dan budaya rakyat Palestin di seluruh wilayah yang diduduki, termasuk Baitulmaqdis Timur.  

Laporan-laporan ini tidak meliputi semua syarikat yang beroperasi di wilayah pendudukan, tetapi ia termasuk syarikat-syarikat utama yang memainkan peranan paling kritikal.  

Majoriti besar syarikat-syarikat ini beribu pejabat di Israel, dengan lebih daripada 110 syarikat terlibat.  

Sejak laporan pertama OHCHR pada 2020, beberapa syarikat tidak lagi terlibat dalam aktiviti yang disenaraikan, seperti General Mills dan anak syarikat Israelnya, yang mungkin menarik diri selepas kempen mendesak syarikat itu menghentikan pengeluaran produk Pillsbury di tanah Palestin yang dirampas.  

Selain pelbagai syarikat Israel yang menjana keuntungan di wilayah pendudukan, beberapa syarikat antarabangsa turut beroperasi di kawasan tersebut, termasuk Airbnb dan Expedia (AS), Booking.com dan Tahal Group (Belanda), J.C. Bamford Excavators dan Opodo (UK).  

Syarikat lain beroperasi melalui organisasi induk mereka, termasuk Motorola dan Booking Holdings (AS), Egis (Perancis), dan Altice (Luxembourg), serta pemberi lesen atau francais seperti Greenkote (UK).  

Institusi kewangan Eropah di sebalik perluasan penempatan haram

Menurut kumpulan "Don’t Buy into Occupation" (DBIO), sebuah gabungan 25 organisasi Palestin, serantau, dan Eropah, pada awal 2020-an hampir 800 institusi kewangan Eropah, termasuk bank, pengurus aset, syarikat insurans, dan dana pencen, mempunyai hubungan kewangan dengan lebih 50 perniagaan yang terlibat secara aktif dalam penempatan Israel.  

Semua syarikat ini terlibat dalam aktiviti yang menimbulkan kebimbangan hak asasi manusia, yang menjadi asas untuk dimasukkan ke dalam pangkalan data PBB mengenai perusahaan perniagaan.  

Senarai tersebut termasuk hampir 40 pemberi pinjaman utama Eropah seperti BNP Paribas dan Barclays, serta 50 pelabur Eropah seperti Credit Agricole, Deutsche Bank, dan Allianz.  

Selain syarikat Israel, kontraktor pertahanan, institusi kewangan, dan universiti yang menjadi sasaran kempen boikot dan sekatan selama bertahun-tahun, usaha boikot baru-baru ini semakin memfokuskan syarikat yang memainkan peranan penting di wilayah pendudukan, terutamanya di Tebing Barat dan Baitulmaqdis Timur.  

Di bawah undang-undang antarabangsa, penempatan Israel, penyelenggaraan, dan perluasannya adalah aktiviti haram yang boleh menyebabkan tanggungjawab jenayah individu sebagai jenayah perang dan jenayah terhadap kemanusiaan di bawah Statut Rome Mahkamah Jenayah Antarabangsa (ICC).  

Perniagaan Israel, Eropah, dan antarabangsa yang beroperasi atau menyediakan perkhidmatan kepada penempatan Israel memainkan peranan penting dalam kelangsungan dan perluasan penempatan haram tersebut.  

Orang Israel yang sokong boikot  

Dalam dekad terakhir, kerajaan Israel telah melabur ratusan juta dolar dalam perjuangan hubungan awam menentang gerakan boikot antarabangsa.  

Walaupun kontroversial, gerakan boikot telah menarik sebahagian orang Yahudi Israel. Walaupun motivasi politik mereka berbeza, mereka bersatu dalam usaha mencapai keamanan dan pandangan bahawa tekanan antarabangsa diperlukan untuk mencapai perubahan di Israel.

Pada 2012, Avraham Burg, bekas pengerusi Knesset dan Presiden interim Israel, menyokong boikot terhadap produk penempatan Israel.  

Secara peribadi, beliau memboikot semua produk yang dihasilkan di penempatan haram, enggan melintasi Garisan Hijau—sempadan sebelum 1967. Produk-produk ini tidak "dihasilkan di Israel" dan tidak sepatutnya dilabel sedemikian. Menjajah tanah Palestin telah menjadikan Israel "penjajah terakhir di dunia Barat."  

Pandangan Burg disokong oleh wartawan Ha’aretz, Gideon Levy, yang juga menyokong boikot ke atas Israel, menegaskan bahawa ia adalah "tempat terakhir patriot Israel." Bagi beliau, "perubahan tidak akan datang dari dalam."  

Boikot antarabangsa menyakitkan, tetapi kosnya lebih rendah daripada pembunuhan beramai-ramai dan perbelanjaan ekonomi peperangan yang tiada kesudahan. 

Ia bukan antisemitik atau anti-Israel, tetapi fokus kepada pendudukan, peneroka, dan sekutu haram mereka di Israel dan tempat lain, serta keganasan mereka.  

Namun, kemungkinan majoriti rakyat Israel akan mengikuti pandangan Levy mengenai boikot Israel adalah sangat kecil pada masa ini, berkat "alam semesta selari" yang dicipta oleh bantuan tentera AS yang besar dan aliran wang Yahudi Amerika ke Israel.  

Jika status quo tidak dapat dipertahankan dan perubahan tidak akan datang dari dalam, maka perubahan hanya boleh datang dari luar.  

(Ini adalah versi ringkas teks yang pertama kali diterbitkan dalam Informed Comment pada 11 Jun 2025.)