Në një lëkundëse në oborrin e Shkollës Dar Al-Arqam, gjashtëvjeçarja Ghada Dabbash përpiqej të gjente një moment normaliteti mes luftës që e rrethonte. Ajo qeshte dhe lëkundej lehtë, e pavetëdijshme se ky moment do të përfundonte në tragjedi.
Një predhë izraelite goditi papritur zonën, duke ia shkëputur dorën e djathtë — dorën me të cilën ajo shkruante, hante, mbante për dore motrën dhe i bënte me dorë nënës çdo mëngjes.
Ghada, e zhvendosur nga lagjja Shujaiya e qytetit të Gazës, ishte ndër dhjetëra fëmijë që jetonin në shkollë, e cila ishte shndërruar në strehimore për familjet e zhvendosura.
Gjatë sulmit gjenocidal të Izraelit ndaj shkollës në fillim të prillit, u vranë 31 palestinezë dhe u plagosën mbi 100 të tjerë, shumica prej tyre fëmijë si Ghada.
Ushtria izraelite pretendoi se kishte shënjestruar një “qendër komanduese të Hamasit” brenda shkollës, por Zyra e Mediave të Qeverisë së Gazës e hodhi poshtë këtë pretendim, duke thënë se sulmi kishte pasur në shënjestër civilët e zhvendosur.
Të premten, Qendra Palestinase për të Drejtat e Njeriut raportoi se gratë dhe fëmijët përbënin shumicën e viktimave që nga rifillimi i luftës izraelite kundër Gazës më 18 mars, me 595 fëmijë dhe 308 gra të vrarë gjatë kësaj periudhe.
Heshtje e gjatë
Sot, Ghada ulet në një cep të një shkolle tjetër ku është zhvendosur sërish. Ajo flet pak, por sytë e saj tregojnë shumë. Ajo buzëqesh lehtë kur i bëhen pyetje, por shpejt humbet në një heshtje të gjatë.
Babai i saj, Ahmed Dabbash, kujtoi: “Ajo po luante në lëkundëse, duke qeshur… Papritur ra një raketë izraelite. Një copë shrapneli i goditi drejtpërdrejt dorën. Lëndimi ishte shumë i rëndë. Unë vetë ia lidhja dorën për t’ia ndalur gjakderdhjen dhe e nxitova ta çoja në spital. Menjëherë e kuptova se dora e saj mund të mos shpëtonte.”
Ai shtoi: “E dërguan në operacion… Mjeku u përpoq, por u kthye dhe na tha se amputimi ishte i pashmangshëm.”
Duke luftuar me lotët, ai vazhdoi: “E nënshkrova formularin e pëlqimit me një zemër të copëtuar. Ghada përdorte dorën e djathtë për gjithçka: për të ngrënë, për të shkruar. Tani po përpiqemi ta ndihmojmë të mësohet të përdorë dorën e majtë, por e ka shumë të vështirë.”
Me një zë të zbehtë dhe me një fytyrë të rraskapitur, Ghada tha: “Jam Ghada Dabbash… jam gjashtë vjeçe… Izraelitët ma prenë dorën. Do të doja të kisha një dorë të re.”
Shpresë për një protezë
Motra e saj më e madhe, Malak, 8 vjeçe, iu bashkua bisedës me një zë të mbushur me dhimbje: “Po mbaja vëllain e vogël kur ndodhi shpërthimi. Vendin e mbuloi tymi. Thjesht doja të largohej tymi që ta gjeja nënën.”
Ajo shtoi: “Do të doja që Ghada të kishte një dorë artificiale që të mund të shkruante dhe të luante si ne… Dua vetëm ta shoh duke qeshur me gjithë zemër.”
Malak përfundoi me një pëshpëritje, duke puthur krahun e amputuar të Ghadës: “Dhunti më e mirë për motrën time do të ishte një dorë protezë… që ajo të rikthejë jetën që kishte.”
Më 24 mars, Ministria e Shëndetësisë në Gaza raportoi se rreth 15.613 fëmijë ishin vrarë gjatë 19 muajve të luftës gjenocidale të Izraelit, duke përbërë 31% të numrit të përgjithshëm të viktimave në atë kohë. Numri i fëmijëve të plagosur arriti në 33.900, që përfaqësonte 30% të totalit të të plagosurve.
Ministria gjithashtu deklaroi se Izraeli kishte vrarë 825 foshnja nën moshën një vjeç gjatë asaj periudhe.
Ndërsa shifrat e përditësuara për viktimat fëmijë dhe gra që nga 18 marsi nuk u bënë publike, ministria konfirmoi se deri në mesditën e së premtes, lufta e rifilluar gjenocidale e Izraelit kishte vrarë 2.062 palestinezë dhe plagosur 5.375 të tjerë, shumica prej tyre gra dhe fëmijë.
Më shumë se 51.400 palestinezë janë vrarë në Gaza nga ofensiva brutale izraelite që nga tetori i vitit 2023, shumica prej tyre gra dhe fëmijë.
Gjykata Ndërkombëtare Penale lëshoi urdhër-arresti në nëntor për kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu dhe ish-ministrin e mbrojtjes Yoav Gallant për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit në Gaza.
Izraeli gjithashtu përballet me një padi për gjenocid në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë për luftën e tij në enklavë.
