Twee decennia nadat NASA de opdracht kreeg om asteroïden in de buurt van de aarde te volgen, waarschuwen wetenschappers nu voor een nieuwe dreiging: asteroïden die samen met Venus om de zon draaien. Deze asteroïden, die een vergelijkbaar pad rond de zon volgen, kunnen volgens een recente studie, mede geschreven door meerdere wetenschappers, in botsing komen met de aarde.

Co-orbitale asteroïden van Venus worden als potentieel gevaarlijk geclassificeerd als ze minstens 140 meter breed zijn en binnen 0,05 astronomische eenheden van de aardbaan passeren. Hoewel ze het pad van Venus volgen, kunnen deze ongrijpbare objecten richting de aarde afdrijven en ontsnappen aan de huidige systemen voor detectie.

NASA-wetenschappers onderzochten een gebied dat zich uitstrekt tot 1,3 astronomische eenheden (ongeveer 194 miljoen kilometer).

In een studie met de titel “The Invisible Threat: Assessing the Collisional Hazard Posed by the Undiscovered Venus Co-Orbital Asteroids” wordt onthuld dat asteroïden met een lage excentriciteit bijzonder moeilijk te detecteren zijn vanaf de aarde.

De co-orbitalen van Venus hebben vaak excentrische banen—een patroon dat meer lijkt voort te komen uit uitdagingen omtrent waarneming dan uit hun werkelijke baanparameters.

Om dit verder te onderzoeken, creëerden onderzoekers gesimuleerde “klonen” van deze asteroïden en voerden ze baanmodellen uit over een periode van 36.000 virtuele jaren. Ze ontdekten dat asteroïden met lage excentriciteit en lage hoeken inderdaad de aardbaan kunnen kruisen en een gevaar voor botsing kunnen vormen.

“Twintig co-orbitale asteroïden van Venus zijn momenteel bekend,” schrijven de auteurs. “De co-orbitale status beschermt deze asteroïden tegen nauwe ontmoetingen met Venus, maar het beschermt ze niet tegen ontmoetingen met de aarde.”

Hoe reëel is het risico?

Het detecteren van deze objecten vanaf de aarde is moeilijk vanwege de schittering van de zon, die ze gedurende het grootste deel van hun baan verduistert. Waarnemingen worden gemakkelijker wanneer deze asteroïden de aarde naderen en in meer zichtbare delen van de hemel bewegen.

Er zijn verschillende missies voorgesteld, waaronder naar de zon-aarde- of zon-Venus-baan. Het aankomende Vera Rubin Observatorium in Chili, dat naar verwachting in juli 2025 operationeel wordt, kan enkele van deze objecten detecteren onder gunstige omstandigheden, maar de studie suggereert dat dit niet voldoende zal zijn voor een uitgebreide monitoring.

“Hoewel onderzoeken zoals die van het Rubin Observatorium in de nabije toekomst enkele van deze asteroïden kunnen detecteren, geloven we dat alleen een toegewijde waarnemingscampagne vanuit een ruimtegebaseerde missie nabij Venus mogelijk alle nog ‘onzichtbare’ potentieel gevaarlijke asteroïden onder de co-orbitale asteroïden van Venus in kaart kan brengen en ontdekken,” onthullen de onderzoekers.

De onderzoekers stellen verder dat een toegewijde ruimtegebaseerde missie, met name een die zich in de baan van Venus bevindt en van de zon af gericht is, de meest effectieve oplossing zou zijn. Zo’n missie zou zicht problemen kunnen overwinnen en consistente monitoring van deze ongrijpbare objecten mogelijk maken.

Met enkele Venus co-orbitalen die mogelijk in staat zijn om steden te vernietigen bij impact, benadrukt de studie de urgentie om methoden voor detectie te verbeteren om deze “onzichtbare” bedreigingen te identificeren en te monitoren.

Zelfs een asteroïde van 150 meter breed kan energie vrijmaken die gelijkstaat aan honderden megaton TNT. Bij impact is dit duizenden keren krachtiger dan de atoombommen die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt.