Duitsland overweegt de terugtrekking van zijn aanzienlijke goudreserves uit de Verenigde Staten, een stap die wordt ingegeven door toenemende zorgen over het beleid van de VS onder president Donald Trump, dat als vijandig tegenover de Europese Unie wordt beschouwd.

Volgens The Telegraph heeft Berlijn decennialang 1200 ton van zijn beroemde goudreserves, de op een na grootste ter wereld na die van de Verenigde Staten, opgeslagen in een kluis diep onder de grond bij de Amerikaanse Federal Reserve in Manhattan.

Deze ontwikkeling wijst op de groeiende bezorgdheid in Berlijn over de veiligheid en autonomie van zijn financiële activa te midden van veranderende internationale relaties.

Goudkoorts

Duitsland beschikt over een van de grootste goudreserves ter wereld, met een totaal van 3374 ton. Volgens de Duitse krant Bild, een populair tabloid, omvat dit 270.000 staven van elk 12,5 kilogram, met een huidige recordwaarde van ongeveer 280 miljard euro.

Volgens The Telegraph heeft Duitsland deze rijkdom opgebouwd na de Tweede Wereldoorlog, toen exporten sterk toenamen en grote handelsoverschotten met andere landen werden gerealiseerd.

Deze overschotten werden onder het Bretton Woods-systeem omgezet in goud.

Historisch gezien werd een aanzienlijk deel van dit goud in het buitenland opgeslagen, voornamelijk in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Deze praktijk ontstond tijdens de Koude Oorlog om activa te beschermen tegen mogelijke geopolitieke bedreigingen. In de loop der jaren heeft de Bundesbank inspanningen geleverd om delen van deze reserves terug te halen om meer controle en transparantie te waarborgen.

Het bewaren van de goudreserves in de Verenigde Staten werd destijds als een verstandige keuze gezien, omdat het Berlijn toegang gaf tot dollarliquiditeit in geval van een ernstige economische neergang.

Bewaring

De discussie over het verplaatsen van de goudreserves wint aan kracht, vooral nadat Elon Musk, techmagnaat en nauwe bondgenoot van president Trump, suggereerde dat een audit van Fort Knox in Kentucky live gestreamd zou moeten worden. De laatste audit van Fort Knox vond plaats in september 1974.

Volgens Michael Jäger van de Europese Vereniging van Belastingbetalers, een federatie van 29 nationale verenigingen van belastingbetalers in heel Europa, zou Duitsland zijn goud uit de Verenigde Staten moeten halen nu er spanningen zijn tussen het Witte Huis en de VS, meldde Bild.

“De Bundesbank en de Duitse regering moeten vooruitziendheid tonen in deze fase van mondiale machtsverschuivingen en onmiddellijk het Duitse goud uit de VS terughalen,” vertelde hij aan Bild. “Vooral in een tijd waarin Berlijn en Brussel immense nieuwe schulden bespreken, hebben we directe toegang tot alle goudreserves nodig in geval van nood.”

Jäger voegde eraan toe dat Duitsland op zijn minst in staat zou moeten zijn om de goudstaven fysiek te inspecteren.

Europees Parlementslid Markus Ferber steunde Jägers standpunt en vertelde Bild dat hij regelmatige controles van de Duitse goudreserves eist. “Officiële vertegenwoordigers van de Bundesbank moeten persoonlijk de staven tellen en hun resultaten documenteren,” voegde hij eraan toe.

Een parlementslid van de Duitse Christendemocratische Unie, Marco Wanderwitz, suggereerde dat Duitsland zijn goud regelmatig moet controleren of terughalen.

Volgens The Telegraph pleit Wanderwitz al langer voor een beleid dat Duitse functionarissen in staat stelt om regelmatig het goud te inspecteren – of het volledig terug te halen.

Hij heeft eerder gelobbyd om de goudreserves te bezoeken en persoonlijk te inspecteren, maar zijn verzoek werd in 2012 afgewezen.

In een verklaring aan Bild citeerde een woordvoerder van de Bundesbank echter een eerdere verklaring in februari van de president van de bank, Joachim Nagel: “We hebben (...) absoluut geen twijfel dat we met de Fed in New York een betrouwbare en geloofwaardige partner hebben voor de opslag van onze goudreserves.”

Gespannen relaties

Als Duitsland besluit zijn goudreserves uit de VS terug te halen, zou dit een belangrijke verschuiving in de internationale financiële relaties betekenen. Een dergelijke stap zou andere landen ertoe kunnen aanzetten om de veiligheid van hun in het buitenland opgeslagen activa te heroverwegen, wat mogelijk kan leiden tot een bredere trend van repatriëring.