Ramazani, muaji më i shenjtë dhe më i pritur në kalendarin islamik, është afër. Këtë fundjavë, gati dy miliardë myslimanë në mbarë botën do të fillojnë agjërimin e tyre njëmujor. Gjatë kësaj kohe, ata agjërojnë nga agimi deri në perëndim të diellit, duke u përmbajtur nga ushqimi dhe pijet. Nëse nuk jeni të njohur me Ramazanin, këtu janë disa gjëra kryesore që duhet t’i dini.
Ramazani është një kohë e ripërtëritjes së thellë shpirtërore, nxitjes së disiplinës, mirënjohjes dhe lidhjes – ndikimi i tij shtrihet përtej abstenimit nga ushqimi dhe pijet.
Përderisa përfitimet shëndetësore fizike të agjërimit janë vërtetuar prej kohësh, përveç atyre, ka shumë mënyra në të cilat Ramazani gjithashtu ushqen dhe forcon shpirtin e njeriut. Disa aspekte bien në sy në mënyrë të veçantë.
Agjërimi për shpirtin
Profeti Muhamed i inkurajoi besimtarët që të ndiqnin formën më të lartë dhe më tërësore të agjërimit shpirtëror duke i eliminuar shpërqendrimet – si ngrënia dhe pirja – dhe duke u fokusuar në një lidhje më të thellë me Hyjnoren.
Si rezultat, Ramazani bëhet një kohë për reflektim të thellë shpirtëror dhe zbulim të vetvetes, duke u ofruar atyre që e vëzhgojnë atë një mundësi për të ndaluar, riorganizuar dhe përpjekur drejt vetes së tyre më të mirë. Idealisht, ky transformim shtrihet përtej muajit, duke formuar karakterin dhe veprimet e tyre gjatë gjithë vitit.
Siç shpjegoi studiuesi mysliman i fillimit të shekullit të 20-të, Bediüzzaman Said Nursi, qëllimi është që të përfshihen të gjitha aftësitë e brendshme dhe të jashtme në një agjërim shpirtëror dhe të hyjnë në një lloj gjendjeje pothuajse engjëllore.
Shmangia e ndjenjave dhe veprimeve jo të shëndetshme dhe negative është një nga aspiratat e agjërimit. Më shumë se kurrë, myslimanët përpiqen të përmbahen nga fjalët e këqija si thashethemet, zemërimi dhe pandershmëria. Fokusi është në vetëpastrimin dhe zhvillimin personal në karakter moral. Të përmbajturit nga të folurit, shikimi dhe sjellja e pahijshme janë të gjitha mënyrat për ta arritur këtë ideal të lartë të agjërimit.
Në këtë proces të përkushtimit të plotë dhe meditimit të thellë, agjëruesi bën përpjekje për të kultivuar më shumë vëmendje dhe virtyte të tjera të rëndësishme si dhembshuria, mirësia, përulësia, durimi, këmbëngulja dhe qëndrueshmëria. Këtu, Kurani – i shpallur për herë të parë në muajin e Ramazanit – është udhëzuesi përfundimtar për të kaluar këtë sezon të vetëtransformimit shpirtëror.
Përqafimi i thjeshtësisë: Fuqia e më pak
Në një botë të drejtuar nga një qëndrim konsumues, Ramazani i kujton shpirtit njerëzor nëpërmjet vetëpërmbajtjes së butë dhe të moderuar, se kthimi në gjërat thelbësore është i shëndetshëm për shpirtin e njeriut.
Ngrënia e shumë ushqimeve të përpunuara dhe mbikonsumimi nuk është e dobishme për një mënyrë jetese të shëndetshme. Një jetë me thjeshtësi dhe kënaqësi e lejon shpirtin të marrë frymë përsëri. Ajo kultivon respekt më të madh për burimet natyrore të kësaj toke.
Shpërdorimi dhe teprimi duhet të shmangen. Të kuptuarit se nuk ka nevojë për shumë për t’u kënaqur është një moment i fuqishëm i çlirimit të brendshëm. Në të njëjtën kohë, Ramazani rrit mirënjohjen dhe vlerësimin për gjërat ekzistenciale si uji dhe ushqimi, duke ngritur vlerën e tyre të vërtetë.
Esencializmi përfshin gjithashtu minimizimin e shpërqendrimit, largimin e zemrës nga çdo barrë e rëndë dhe çlirimin nga marrëdhëniet toksike. Distancimi nga stresi dhe zilia dhe kufizimi i një stili jetese materialist janë mënyra të mira për t’u fokusuar te thjeshtësia.
Marrja e një detoksikimi digjital nga mediat sociale, nëse bëhet tepër konsumuese dhe ndikon në mirëqenien mendore të dikujt, duket gjithashtu e mençur. Ramazani është një kohë e introspeksionit dhe rivlerësimit të jetës dhe marrëdhënieve të dikujt.
Forcimi i lidhjeve
Ushqimi që dikush shijon në fund të ditës shpesh përgatitet nga shumë duar njerëzore që punojnë së bashku. Më shumë se kurrë, Ramazani shërben si një kujtesë e ndërvarësisë njerëzore dhe nevojës sonë themelore për njëri-tjetrin.
Ekziston një ndjenjë e shtuar e komunitetit, solidaritetit dhe bamirësisë. Në të vërtetë, Ramazani i thërret njerëzit që të ushqehen dhe ta forcojnë njëri-tjetrin duke ndarë bujarisht pasurinë dhe të mirat e dikujt. Në këtë kohë të dhënies, myslimanët zakonisht dhurojnë 2,5 për qind të pasurisë së tyre për nevojtarët si një përmbushje e lëmoshës së tyre të detyrueshme (zekatit). Ata gjithashtu organizojnë dhe sponsorizojnë shumë iftare të komunitetit publik dhe ftojnë fqinjët e tyre jomyslimanë që t’u bashkohen gjithashtu. Këto programe janë një mundësi e mrekullueshme për të mësuar dhe për t’u lidhur me njëri-tjetrin.
Për më tepër, nxitja e lidhjeve shoqërore të shëndetshme dhe kuptimplote është çelësi për lulëzimin dhe vitalitetin njerëzor.
Muaji i bekuar i fton njerëzit të ushqejnë lidhjet shoqërore dhe t’u përgjigjen nevojave emocionale dhe mendore të njëri-tjetrit. Vetmia është e dëmshme për shëndetin e njeriut. Lidhjet e forta të komunitetit janë thelbësore për mirëqenien e përgjithshme.
Të prishësh agjërimin së bashku, të kalosh më shumë kohë në lutjet e përbashkëta, të kontaktosh njëri-tjetrin nëpërmjet akteve të mirësisë dhe bamirësisë – e gjithë kjo ndihmon për të luftuar izolimin dhe për të nxitur një ndjenjë më të madhe përkatësie.
Pikërisht në këtë frymë Ramazani paraqet një mandat për t’iu përgjigjur në mënyrë tërësore nevojave të njerëzve të tjerë. Kujdesi për familjet, të afërmit, miqtë, fqinjët dhe njerëzit e tjerë është një aspekt thelbësor i agjërimit holistik. Përpjekja për t’i hequr qafe inatet dhe pakënaqësitë, përpjekja për ta falur njëri-tjetrin dhe për t’u pajtuar janë të gjitha mënyra për të pastruar dhe për ta dëlirësuar zemrën nga çdo peshë e panevojshme.
Për të gjitha këto dhe shumë arsye të tjera, Ramazani është cilësuar me vend si muaji i mëshirës dhe është mirëpritur gjithmonë nga myslimanët si një rast rilindjeje dhe ripërtëritjeje shpirtërore. Me fokus në vetëzhvillimin personal dhe ndërtimin e një komuniteti të shëndetshëm, edhe jomyslimanët mund të vlerësojnë përfitimet e shumta të këtij sezoni të pasur shpirtëror të Ramazanit.
